Βίτσια λέμε

Προχθές λοιπόν πάω να κατουρήσω στις τουαλέτες γνωστού bar σε γνωστή πλατεία (δεν βάζω όνομα για να μην νομίζουν οι αναγνώστες ότι κάνουμε και διαφήμιση σε πλατείες) και ω, τι βλέπω; Μια στίβα περιοδικά, και συγκεκριμένα το Vice, και συγκεκριμένα το Vice στα ελληνικά. Ντάξ', ίσως περσινά ξινά σταφύλια για σας τα λοκάλια, αλλά εγώ δεν είχα ιδέα, και ομολογώ πως ήταν ευχάριστη έκπληξη. Έχω κατά καιρούς στείλει διάφορα link από την αγγλική και βελγική έκδοσή του, όπως και για τα σούπερ ντοκιμαντέρ του Vicetv, με θέματα από "ταξιδεύοντας¨στη Β. Κορέα" μέχρι γιαπωνοτσόντες με χέλια και χταπόδια. Ίσως είχα στείλει και αυτό.

Το δεύτερο, λοιπόν, ελληνικό τεύχος του περιοδικού (τα δικαιώματα του οποίου πήρε η ομάδα του LifO) μπορώ να πω ότι δεν με απογοήτευσε. Τα περισσότερα θέματα άλλωστε είναι μεταφράσεις από τις αγγλικές και άλλες εκδόσεις, όπως συνέντευξη του Lemmy και του Spike Jonze, τα οποία μπορείτε να βρείτε εδώ. Και τα ελληνικού ενδιαφέροντος όμως άρθρα είναι πολύ ενδιαφέροντα: το πρώτο είναι για τον ξανθό μάγο (!!!), και το δεύτερο είναι συνέντευξη που παίρνει η βραζιλιάνα μοντέλα-ηθοποιός και "φανατικό πάρτυ άνιμαλ" Vivien Vilela σε έξι ελληνικά γκρουπ (Family Battle Snake, Palov & Mishkin, Velvoids, Rotting Christ, Duke Abduction και Last Drive). Τους θέτει σημαντικά ερωτήματα όπως "μελομακάρονα ή κουραμπιέδες" και φωτογραφίζεται "mostly topless" με τα t-shirt των γκρουπ... Τέλος, ελληνικές και ελληνικού ενδιαφέροντος είναι και αρκετές από τις μουσικοκριτικές σε τέσσερις σελίδες, οι οποίες είναι γραμμένες στο fuck-you-all στιλάκι που όλοι αγαπήσαμε: λ.χ. για τις δίδυμες καναδές Tegan & Sara ("μουσική με αρχίδια από μουσικούς χωρίς") ή για τον νέο δίσκο των Slayer ("παίζουνε ακόμη μουσική που σε κάνει να θέλεις να πάρεις την ξεχασμένη flying V και να την βάλεις στον κώλο των Dragonforce τραγουδώντας Μαρία Κάλλας"). Τα μεταλάνια θα εκτιμήσουν και το μέταλ αισθητικής εξώφυλλο του περιοδικού. Δίσκος του μήνα το King Midas Sound - Waiting for you και χειρότερος αυτός του Robbie Williams.