Γαλλικό ντοκιμαντέρ των Gaspard Kuentz και Cédric Dupire για την μπιμπλικο-avant-garde σκηνή στο Τόκυο. Βλέπεται πολύ ευχάριστα, ακούγεται λιγότερο ευχάριστα, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Προσπαθεί να ρίξει λίγο φως σε κρίσιμα ερωτήματα όπως τι είναι μουσική, τι είναι θόρυβος και πώς στο διάολο γίνεται να μαζεύτηκαν όλοι οι καμμένοι και κορίλες του κόσμου στην Ιαπωνία. Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τη μουσική και τις συνομιλίες 8 μουσικών: Kirihito, L?K?O, Otomo Yoshihide, Numb & Saidrum, Sakamoto Hiromichi, Umi no Yeah!!!, Yamakawa Fuyuki, Goth-Trad, Hiko. Μεταξύ αυτών, παρελαύνουν ο μουσικός και performer Yamakawa Fuyuki, ο οποίος αναπαράγει τους ήχους του σώματός του τοποθετώντας μικρόφωνα ψείρες σε διάφορα σημεία, όπως στο διάφραγμα της μύτης του, συγχρονίζει λάμπες να ανάβουν σύμφωνα με τον παλμό της καρδιάς του, τον οποίο α προπό επίσης ανεβοκατεβάζει, ενώ βαράει κι ένα throat singing άμα λάχει. Επίσης ο τσελίστας Sakamoto Hiromichi, ο οποίος κακομεταχειρίζεται το όργανό του, αλλά κατά βάθος το αγαπάει. Τον βλέπουμε να ρίχνει μέσα στο τσέλο πλαστικά σφαιρίδια με πανηγυρτζίδικο πιστολάκι και να ηχογραφεί το αποτέλεσμα, να χρησιμοποιεί ηλεκτρικό τροχό στη μεταλλική ακίδα του τσέλο για σπέσιαλ οπτικοακουστικά σπινθιροεφφέ κτλ. Παίζει επίσης με την Haco . Ή όπως ο Otomo Yoshihide, πραγματικός σκουπιδοπατέρας: σε χωματερή μετάλλων συλλέγει παλιά πικάπ και μας δείχνει πόσο απλά μπορούμε να λουπάρουμε δίσκο βάζοντας ένα νόμισμα να γυρνάει πίσω την βελόνα. Δείτε το τρέιλερ:
Περισσότερα για την ταινία και τους μουσικούς εδώ. Λινκ με μουσικές δεν σας στέλνω, ας το αναλάβουν οι αναγνώστες του Wire.
No comments:
Post a Comment