Που λες, ένας καλλιτέχνης που αποφασίζει, μετά από πολλή και βασανιστική σκέψη βεβαίως, να εκτελέσει τον εθνικό ύμνο, φτάνει ουσιαστικά στο απόγειο της καλλιτεχνικής του ωριμότητας. Τολμά και κοιτάζει κατάματα στα μάτια το έθνος και του ψιθυρίζει, με αυτοπεποίθηση, σεβασμό και νόημα, "μάγκες, για σας τραγουδάω, είμαστε όλοι ένα". Κάποιες από αυτές τις ερμηνείες θα χαράξουν τις καρδιές των πολιτών, θα ενσωματωθούν στο συλλογικό καλλιτεχνικό κεκτημένο, ή και κάποτε, σπάνια όμως, θα υπερβούν τα νοητά όρια του έθνους και θα αγγίξουν την οικουμενικότητα. Μεταξύ του πολύ μικρού αυτού κλαμπ, περίοπτη θέση έχει βεβαίως ο Τζίμης, ο Σερζ, αλλά και το Μαράκι. Πρόσφατα προσετέθη και ο Σάκης. Ή μάλλον ο -οικουμενικός μας- Sakis.
Είναι μια κίνηση χάρη στην οποία ίσως του προτείνουν οι Laibach συνεργασία.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment