Όταν ποστάρω, νομίζω οτι το κάνω κυρίως για τις φωτογραφίες. Ιτ ιζ νοτ χάου άη ρόουλ, ιτ ιζ γουάτ ιτ ιζ.Όπως και να'χει συνειρμικά με την άνωθι εικόνα, μου έρχεται ο Guy Maddin. To 2008 τον είδα στο bfi όχι μόνο να προλογίζει το My Winnipeg αλλά να κάνει και ζωντανά την αφήγηση, κάτι που υποσχέθηκε στον εαυτό του, πως θα ήταν η τελευταία φορά που θα το έκανε. Εκχιονιστικά μηχανήματα, γωνιώδη στήθη και κρύο οι άμεσα προσβάσιμες αναμνήσεις μου από την ταινία. Stranger Than Fiction στιγμή όταν μια βδομάδα μετά, στο αφτερπάρτι του θεατρικού της παλιάς μου συγκατοίκου, γνωρίζω μια κοπέλα που είχε βασικό ρόλο στη ταινία αλλά δεν θυμάμαι αν ήταν αυτή με τα γωνιώδη (άντε στρυφνά κωνικά έστω) στήθη. Δεν το έφερε η κουβέντα. Δεν συνδύαζα πρόσωπα με γωνίες.
L'horreur!
Kαι σαν chaser επειδή δεν με μέλλει τέτοια ώρα να το παίξω κουλ: οι Dead Man's Bones
