Για τους Drive Like Jehu των Speedo (Rocket From The Crypt) και Froberg τα είχαμε ξαναπεί. Τους Rocket From The Crypt τους φυλάω γι'αργότερα γιατί τους ακούω έτσι κι αλλιώς συνέχεια και ξανασκέφτομαι το τατουάζ που λέω να κάνω τα τελευταία οκτώ χρόνια και ουσιαστικά δεν τους ξεχνάω με τίποτα λέμε.
Οι Ηot Snakes και πάλι των Speedo και Froberg περίπου δέκα χρόνια μετά τους Drive Like Jehu φέρνουν πιο στρέητ πανκοροκενρόλ με αιχμές τόσο περίπλοκου jehu-like χαρκόρ όσο και μπολιάσματα rocket from the crypt αμεσότητας. Μπουκωμένοι ενισχυτές, χεσίματα πάνω σε τυχάρπαστους garage revivalists και χυμένες μπίρες. A και ο ντράμερ τους λέγεται Kourkounis. Jason Kourkounis, i believe, without double-checking. Ye.
Το τρίτο τους lp μέσα σε έξι χρόνια και το προτελευταίο πριν διαλυθούν, ονόματι Αudit In Progress (2004) είναι και το πιο ικανοποιητικά σπασιδιάρικο. Εδώ θα βρείτε δισκογραφία των και γενικά πολύ σωστό πανκοροκολοίδι.
Προσωπικά αγαπημένα τα Mystic Decade, Βrain Trust και Kreative Kontrol.
Kαι επειδή το πάτωμα και η παρατήρησή του ως ενασχόληση εξολόθρευσης χρόνου, είναι εκκολαπτόμενη αγάπη, να και άλλη μια μπάντα/φίλος που σας τους έχω αναφέρει στο ίδιο ποστ με τον Speedo.
Murder City Devils το όνομα αυτών και από τις γκαρατζοπανκοροκενρόλ στάχτες τους (τις εν Sub Pop σταυλισθείσες) μπορεί να έχετε συναντήσει τους Pretty Girls Make Graves και τους συγκλονιστικά και θεόβαρεια αλλέγκρους (ναι, το ξεφούρνισα) Big Business (ήτοι τα δύο τέταρτα των Melvins ως έχουν τα τελευταία χρόνια). Με βάση τα παραπάνω πρέπει, Πρέπει να κάνουμε υπερ-ποστ για μπάντες απο Olympia και να πιάσουμε και Karp και Tight Bros From Way Back When και riot grrls και δεν συμμαζεύεται. Και ναι, ο ντράμερ Coady Willis (o συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους MCD και τους Melvins) αποτελεί αδιαμφισβήτητη ατραξιόν αλλά είμαι σίγουρος πως με ελάχιστο αλκοόλ μέσα σας θα συγκινηθείτε από τη φάλτσα βραχνάδα του Spencer Moody αλλά και από τα γκρουβαριστά πληκτρίδια που πασπαλίζουν νιουγουεήβισμα και ανεπαίσθητο γότθισμα στα drunken singalongs της μπάντας.
Bάζω εδώ μίτο για το In Name And Blood, τον πιο ευκολόπιοτο πχιοτικά δίσκο τους (με παρτοχιτάρες τα I Drink The Wine και Rum To Whiskey και γενικά νον στοπ σωστά κομμάτια) αν και ομολογώ οτι δύo εκ των αγαπημένων μου και πιο νταλκαδιάρικων (για ξεχωριστούς λόγους) άσματά τους βρίσκονται στο υπέροχα τιτλοφορημένο Empty Bottles, Broken Hearts και είναι τα 18 Wheels (νταλκαδιάρικο και νταλικέρικο παράλληλα, τί ευτυχία, non?) και Every Shitty Thing οπότε νάτο και αυτό και σε 320 οκτάνια.
Προτείνω για πιώματα, άκουσμα πρωτα του In Name And Blood (2000) για τα πολλά ξύδια και έπειτα το Empty Bottles (1998) ώσπου να διυλιστεί στο Every Shitty Thing που όντως θα σου κρατάει το κεφάλι ενόσω κοιτάς γόπες στο πάτωμα με θυμηδία.Παρατηρήστε εκτός από το πόσο τα Σπάνε λάηβ, το infatuation με ναυτικά καπέλα και με sailor love in general, που θα συναντήσουμε είτε σε sailor themed ποστ είτε την άγια εκείνη ώρα που θα μιλήσουμε για τους Tubronegro.
