8 περίπου χρόνια μετά τον προηγούμενο δίσκο μας επανερχόμαστε με καινούργιο υλικό, επισφραγίζοντας έναν ακόμη κύκλο σε ό,τι μας αναλογεί από την μεγάλη απόπειρα «για την γενικευμένη ανατροπή του αστικού πολιτισμού». Με αφορμή και την διανομή αυτού του υλικού, δηλώνουμε για μια ακόμη φορά, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από την αξιακή μας επιλογή, επιλογή καρδιάς, μυαλού και συναισθημάτων, επιλογή συνείδησης: Δεν πουλάμε!
Το υλικό αυτό διανέμεται ελεύθερα και είναι ανοιχτά προσβάσιμο σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται γι’ αυτό με μόνους και απαράβατους όρους
να μην πουληθεί από κανέναν και καμία,
να μην παίξει σε μαγαζιά κάθε είδους,
να μην αναπαραχθεί από κανέναν εμπορευματικό, κοινωνικό ή πολιτικό διαμεσολαβητή,
να μην χρησιμοποιηθεί ως δεκανίκι ευαισθησίας από κανέναν θεσμικό φορέα.
Από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας η υπόθεση της εναντίωσης στις εμπορευματικές σχέσεις και της ακύρωσης του αντιτίμου σε ό,τι παράγουμε έξω από την καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία ως προϋπόθεσης για την άρση της διαμεσολάβησης του χρήματος μεταξύ των ανθρώπων, έχει αλλάξει μορφές αλλά όχι περιεχόμενο. Σήμερα, πολλά προϊόντα μοιράζονται δωρεάν, συμπεριλαμβανομένων και μουσικών έργων στο διαδίκτυο, μεταφέροντας την εξαγωγή κέρδους από το αντίτιμο προς τις διαφημίσεις που ενσωματώνουν. Πρόκειται για μια ακόμη μορφή που παίρνουν οι εμπορευματικές σχέσεις στην προσπάθειά τους να διευρύνουν και να βαθύνουν το περιεχόμενό τους όλο και περισσότερο στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Τίποτε δεν έχει αλλάξει στην καπιταλιστική παραγωγή αφού πρόκειται απλά για εκσυγχρονισμό της διαδικασίας συσσώρευσης κεφαλαίου αντιστοιχιζόμενη με την εξέλιξη του όλο και περισσότερο τεχνολογιοκεντρικού πολιτισμού. Όσες μορφές παραγωγής μπορούν να ακολουθήσουν την εξέλιξη επιβιώνουν ενώ οι υπόλοιπες καταστρέφονται. Το σύνολο της υλικότητας του καπιταλισμού, ωστόσο, παραμένει ανέπαφο. Τίποτα δεν υποστέλλει την εχθρικότητά μας ενάντια στις εμπορευματικές σχέσεις ως κομβικό σημείο της καθημερινότητας όπου συναντιέται η πολιτική με την οικονομική μορφή του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού καθεστώτος.
Μέχρι και σήμερα, μπορεί ο δρόμος να ήταν δύσκολος, η ζωή ανελέητη, τα υπαρξιακά ερωτήματα -από και προς πάσα κατεύθυνση- αμείλικτα, οι πρακτικές και επιβιοτικές δυσχέρειες μερικές φορές αξεπέραστες, αλλά μέλημά μας ήταν πάντα να μετατρέπουμε την άμεση εμπειρία μας στα κάθε είδους αναχώματα μέσα από τη δημιουργική γονιμότητα σε ξανακερδισμένο βίωμα. Ο τρόπος μας να είμαστε μαζί, να δοκιμάζουμε τους ήχους μας πάνω στο στίχο, να κουβεντιάζουμε τα αδιέξοδα, να προσπαθούμε να λύνουμε τις αντιφάσεις μας μέσα από έναν κοινό προσανατολισμό, να αγωνιούμε μέσα σε μια μεγάλη κοινότητα που στον αγώνα της για την κοινωνική και προσωπική απελευθέρωση προσπαθεί να πράξει αυτά που πρεσβεύει, δεν επιχείρησε, δεν ακολούθησε και δεν προτείνει καμία απολύτως συνταγή προς ναυτιλλομένους.
Το υλικό μας δεν είναι στρατευμένο σε καμία ιδεολογία γιατί δεν αποτελεί εντεταλμένο έργο κανενός κλειστού θεωρητικού συστήματος. Κάποτε στο παρελθόν είχαμε γράψει ότι κάνουμε δημοτικό τραγούδι. Έτσι θέλουμε να είναι. Νιώθουμε μέλη μιας μεγάλης κοινότητας που μηχανεύεται την ανατροπή αυτού του κόσμου ξεδιπλώνοντας εμπνευσμένα σχέδια για τον εξανθρωπισμό ενάντια στην καπιταλιστική εξουσιαστική βαρβαρότητα. Γράφουμε τα τραγούδια μας και η κοινότητα αν θέλει τα αγκαλιάζει, τα αναπαράγει, τα οικειοποιείται χωρίς να διεκδικούμε κανενός είδους αντίτιμο, επωνυμία, πνευματική ιδιοκτησία, φήμη ή υστεροφημία. Με τα χρόνια μπορεί να ξεχαστούμε, ως μέλη, ως ονόματα, ως γνώριμες φιγούρες μέσα σε αυτή την κοινότητα αλλά τα τραγούδια μας να ταξιδέψουν μέσα της στο μέλλον μοναχά τους όπως τα δημοτικά τραγούδια… Χωρίς κάποιον δημιουργό πια αλλά ως βάσεις για αυθόρμητη συλλογική έκφραση και δημιουργία. Μακάρι!
Συνεχίζουμε…
Μάρτης 2010
Ωχρά Σπειροχαίτη
Μπορείτε να κατεβάσετε τον τρίτο δίσκο της Ωχράς Σπειροχαίτης από εδώ:
http://wxra.squat.gr
