ξεχύνομαι σαν εμετός στο τερέν

Και τώρα που καλοκαίριασε,αποφάσισα να αναβαθμίσω τις ηλεκτρονικές δεξιότητές μου।Πάρτε λοιπόν για αρχή τον άφθαστo ΓΚΑLICE cooper,την καλύτερη κροσόβερ αποκριάτικη στολή εβερ...



Και λίγη μαστούρα για τη συνέχεια

Beefheart Commercial

Σποτ του 1971 που διαφημίζει το δίσκο Lick My Decals Off, Baby. Καμμενιά μεγάλη. Δεν παίχτηκε πολύ γιατί οι τηλεθεατές παραπονέθηκαν. Λογικό, είναι πολύ προχώ.

Επίσης, φίλε αναγνώστη, μεγαλοπαραγωγέ του Holly του Wood, μην κάθεσαι. Ξεκίνα επαφές για να γυρίσεις τη ζωή του Beefheart. Σου προτείνω πρωταγωνιστή τον Jack Black, κυρίως λόγω ομοιότητας.

Ήμαρτον

Ρε Θανάση, με τον Ντέιβιντ; Δηλαδή, τι θα ήταν χειρότερο; Ο Μπράντον;

Μάλλον το Μεγκανάκι άκουσε στο Wal-Mart που'χε πάει να πάρει φουντούνια αυτό το laid back άσμα και τον ερωτεύτηκε (αγόρασε και το cd):

Ίσως βέβαια σε ζάπινγκ από Πάνια να είδε και αυτή τη σκηνή από την αγαπημένη μας σειρά, όπου το αγόρι μας δίνει ρέστα με το αψεγάδιαστο φλόου του:

Βέβαια, ηλεκτρονοφυλλάδα σχολίασε σχετικά ότι "It took a full decade before white people were allowed to rap in public again after that performance". Ένα είναι σίγουρο όμως, όπως μου'πε και η Καιτούλα που'ταν μαζί της στο ΙΕΚ, το Μεγκανάκι έχει ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική, άλλωστε ακούει Μπρίτνει στ'αερόπλανα για να μη φοβάται (ρε συ, γι'αυτό γύρισε η άλλη το Toxic;). Και για τους επαγγελματίες δισκοκριτικούς που χλευάζουν τον βανίλα της, απαντά με ένα τατού που έχει στα πλευράκια, τσιτάτο του Νίτσε: "And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music". Εμένα πάντως Θανάση μου ένα πράμα με ανησυχεί. Ο Ντέιβιντ με μια δεκαετία διαφορά αντιγράφει το λουκ του George Michael. Λες;