Εδώ πέρασαν 20 χρόνια από το σχολείο και είδαμε σε reunion τους παλιούς συμμαθητές και τις παλιές συμμαθήτριες αγάπες που δεν πρέπει να τις κλαις, πώς να μην ξαναγράψω στο blog μετά από κάνα 3χρονο και. Vintage καταστάσεις.
Κάπως έτσι ένιωσα και βλέποντας το μικρό θεούλη Ty Segall να τελειώνει τη συναυλία του στο Gagarin με 2 χορδές. Όργιο garage και όχι μόνο, για περισσότερα βλεφάρισε εδώ. Και άκου ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τον τελευταίο δίσκο του:
Έκανε άλλωστε με τη διασκευάρα του να ακουστούν ξανά οι Hot Chocolate. Soul/funk nostalgia με δική μου αγαπημένη προτίμηση αυτό που σχεδόν την ίδια χρόνια που κυκλοφόρησε στα 70's το είχαν διασκευάσει εξίσου γαμάτα οι April Wine.
Κατά τα άλλα, το νέο πουλέν των ενημερωμένων της μουσικής (και όχι ευτυχώς μουσειακής) αναπαλαίωσης είναι οι Friendship με νέο δισκάκι που σπέρνει:
Αγαπάμε όμως και Wolf Alice που ήρθαν και για liveάκι στην πλατεία Νερού.
Κάτι μου λέει ότι θα φορεθούν πολύ το καλοκαίρι και οι Mr.Bison με ολοκαίνουριο δισκάκι που σπαρταράει:
Και για να μην ξεχνιόμαστε obey the Church of the Cosmic Skull
υ.γ.: πριν χρόνια εντελώς πρόχειρα επέλεξα nickname για το blog το Chris hellyeah. To hellyeah εκτός από αγαπημένη redneck southern βλάχικη ατάκα ήταν και project του κυριολεκτικά και μεταφορικά μεγάλου Vinnie Paul που μας άφησε προχθές. RIP.
υγ2: όχι ξάδερφε, δεν έγραψα τίποτα για το νέο Ghost, άλλωστε αποκλείεται να μην έχετε ακούσει για αυτό κάπου. Αγαπάμε, αλλά σαν την πρώτη φορά τίποτε εν προκειμένω.
υγ3: Πωλίνα λέμε και δεν κλαίμε. Την είδαμε και Live πριν 5-6 χρόνια αφού δεν προκάμαμε στα 80s.
υγ2: όχι ξάδερφε, δεν έγραψα τίποτα για το νέο Ghost, άλλωστε αποκλείεται να μην έχετε ακούσει για αυτό κάπου. Αγαπάμε, αλλά σαν την πρώτη φορά τίποτε εν προκειμένω.
υγ3: Πωλίνα λέμε και δεν κλαίμε. Την είδαμε και Live πριν 5-6 χρόνια αφού δεν προκάμαμε στα 80s.
