Όσο πιο λίγα ξέρεις, τόσο καλύτερα

Θανάση θα σου εξομολογηθώ κάτι. Τώρα που μετακόμιζα, βρήκα το διπλό Deluxe edition του Endtroducing, και βρήκα και το απλό Endtroducing που είχα ενδιαμέσως ξαναπάρει για να το έχω διπλό, καθότι το αρχικό σιντί είχε κυριολεκτικά λιώσει στο παίξιμο...Και σκέφτηκα, επηρεασμένος και από το σινγκλάκι I gotta rokk, ότι χλωμό να ξαναγοράσω δίσκο του DJ Shadow, let alone τρεις φορές τον ίδιον...

Και να που κυκλοφόρησε στην μπλογκοπιάτσα ο καινούργιος του δίσκος. Στον Νοντάτα τα σχόλια από κάτω ήταν μάλλον αρνητικά και λέω ωχ, να'τη η παντόφλα, θα μείνω με τις 145 εκδόσεις του Endtroducing. Ε λοιπόν ο σάπιος οπαδός διαψεύστηκε. Και ο Σκιώδης Ντιτζέης μας έδωσε έναν πολύ καλό δίσκο. Και όταν λέω καλό δεν εννοώ ότι έχει 1-2 καλά κομμάτια, αυτά τα είχε και το Outsider ("This time" anyone?). Εννοώ ότι τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου είναι καλά, μπορεί να μην παθαίνεις την πλάκα σου (με τι άραγε μπορείς να πάθεις την πλάκα σου το 2011), αλλά τα ακούς ξανά και ξανά με ενδιαφέρον. Σε μια γλήγορη ακρόαση ξεχώρισα τα Redeemed, Sad and Lonely, (Not So) Sad and Lonely, Scale it Back, Stay the Course, I've Been Trying, Enemy Lines, Warning Call, Run for Your Life, Give Me Back the Nights, σχεδόν όλα δηλαδή εκτός από αυτά που είχαν ψευτοκυκλοφορήσει μέχρι τώρα, λες και ήθελε να βγάλει πρώτα τη δευτεράτζα ως teaser και να κρατήσει τα καλά για την κυκλοφορία του δίσκου...

Διάβασε και μια πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε ο Shadow στο Pitchfork. Άκου εδώ το πολύ καλό Redeemed που το άκουσες ζωντανά στο Rockwave, αν μη τι άλλο ξανάκου το για τις ατάκες της τύπισας στο κινητό...

Κι εδώ το απαραίτητο sample, καθότι ο σάπιος οπαδός δεν έχει καμία τσίπα και με τη μία αρχίζει το ξεκατίνιασμα:

Μπορείς να ακούσεις ολόκληρο τον δίσκο στο μέγιστο αυτό ρώσικο προγκ μπλόγκι. Κι εδώ ο καλός ούγγρος DJ Palotai σε φρέσκο μιξ που περιέχει και πολλά από τα καινούργια του Shadow. Δωράκι μπόνους το (Not So) Sad and Lonely, αλλά από Ohio Players. Extra credit στον Shadow επίσης γιατί έκανε shop-placing βινύλια με κομμάτια του σε δισκάδικα.

Συμπέρασμα: ο καινούργιος δίσκος είναι καλός και θα τον ακούς ευχάριστα για αρκετό καιρό. Έχει κομμάτια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που πάλαι ποτέ κατηγοριοποιήσεις του στυλ "hip/trip/abstract hop-electronica-turntablism" ακούγονται πλέον αστείες. Βέβαια δεν είναι Endtroducing. Αλλά νοσταλγέ του ροκ εν ρολ, τότε ήταν 1996. Τότε δεν υπήρχε youtube, soundcloud, ούτε και χιλιάδες μπλογκ να ξεκατινιάζουν κάθε προντιούσα και να σου προσφέρουν απλόχερα και το τελευταίο δυσεύρετο sample που κάποτε έψαχνες για χρόνια. Τότε δεν είχες τρεις σκληρούς με μουσική, τότε αγόραζες το Endtroducing στο Happening. Τώρα δεν υπάρχει Happening...Τελικά ίσως, the less you know, the better.