Στιγμές κατάνυξης

Περασμένα μεσάνυχτα, εκεί που η κατάνυξη για τον αναπάντεχο θάνατο του Τζέι Σι είχε κατακλύσει τις καρδιές μας, γυρίσαμε σπίτι να πνίξουμε τη θλίψη στο αλκοόλ. Μια αλλόκοτη σύναξη ανθρώπων μας περίμενε. Οι μισοί κοιτούσαν (όχι, δεν έβλεπαν) τη Θυσία του Ταρκόφσκι, με το σάπιο σήμα της φορητής κεραίας της τηλεόρασης, και άλλοι παραπέρα έκαναν ψυχανάλυση συνοδεύοντάς την με μοναδικές επιλογές στο γιουτιούμπ. Τι να επιλέξει κανείς, επέλεξα αυτούς που κοίταζαν Ταρκόφσκι. Και πάνω που έλεγα ότι, όχι, δεν θα δω την ταινία υπό αυτές τις συνθήκες, σκάει εκείνο το μονοπλάνο με τη φωτιά και εκστασιάζομαι και αναρωτιέμαι γιατί να μην έχουμε ένα προτζέκτορα να δούμε όλον τον Ταρκόφσκι από την αρχή και όταν τελειώσει να φάμε τον οβελία και να σπάσουμε αυγά, εκείνη την ώρα λοιπόν ακούω από πίσω μου ένα γνωστό ρυθμό, το νέο τραγούδι του Μαζωνάκη όπως μου λέει ο δράστης της επιλογής και όπως περιγράφεται εξάλλου στη βιντεομηχανή. Και παρότι μου έχουν χαλάσει το ωραιότερο πλάνο που έχει γυριστεί ποτέ στην ιστορία του κινηματογράφου, αποφασίζω ότι , όχι, δεν θα σπαστώ, εξάλλου δεν έβλεπα την ταινία. Αλλά πέρα από την ιεροσυλία προς τον μεγάλο διδάσκαλο, δεν μπορούσα να μην εξοργιστώ με την ιεροσυλία προς το μεγαλύτερο ελληνικό συγκρότημα όλων των εποχών, που μας έμαθε το χιπ χοπ, τα συνθεσάιζερ, την τέκνο, τους KLF της Ελλάδας, τους ασυναγώνιστους OPA. Και καθώς σήμερα νηφάλιος ξανασκέφτομαι τη συζήτηση με το γκομενίδιο που γουστάρει Μαζωνάκη, μετανιώνω αληθινά, μετανιώνω γιατί δεν υποστήριξα όσο έπρεπε αυτό το ιστορικό γκρουπ και δεν την έδιωξα από το σπίτι μονομιάς. Σας αφιερώνω, για να ακούτε ξανά και ξανά όσο θα γυρνάτε τη σούβλα, ένα τραγούδι για το Πάσχα, το τραγούδι που ο Ταρκόφσκι δεν θα έβλεπε ούτε στα πιο τρελά του όνειρα να συνοδεύει το μονοπλάνο του.

Τρίπτυχα, εξαπτέρυγα και τριχωτά υπερ-εγώ.

Το πλέηλιστ των ημερών αλλάζει αδιάκοπα. Ο κουρνιασμένος ωσάν άλιεν στις εσωτερικές μου στοιβάδες χριστιανός υποβάλλει και επιβάλλει ακούσματα. Αραδιάζω λοιπόν με την άνεση του ασώτου που επιστρέφει σαν να μην έγινε τίποτα. Κάνα κοψιδάκι παιδιά;

Πρωτίστως, ήθελα αυτές τις μέρες ρετροσπεκτίβα Celtic Frost. Δώστου κατάνυξη και αυτομαστίγωμα και God, why have you forsaken me και έρεβος και καταχνιά.

Φευ, το πνεύμα αδύναμο. Εκεί που θες να νιώσεις το καταχωνιασμένο σε μύχια βαθη, θρησκευτικό τριπάκι σου, να χτυπάνε το κουδούνι οι Zeke.


Να εξηγήσω. Οι Zeke είναι φίλοι. Θα σας τους γνωρίσω αδελφια και Θανάση στο επόμενο παρτι. Διότι ανήκουν σ'εκείνη την εκλεκτή παρέα φίλων (που για όλους τους θα σας τα πρήξω, έχω ιστορίεες) με τους Hellacopters, τους Turbonegro, τους Νew Bomb Turks, τους Rocket From The Crypt, τους Reverend Horton Heat άντε και τους Thulsa Doom και τους Gluecifer που ροκενρολάρουν, φτύνουν χλέπες στους τοίχους, ξερνάνε στη φοντανιέρα, σπάνε ποτήρια στο απέναντι μπαλκόνι, φασώνουν τη θεία σου νομίζοντας πως είναι η αδερφή σου και γενικά κάνουν το πάρτι, Είναι το παρτι. Κατα βάση, δεν κάνουν κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, θυμίζουν όλα τα καλά που έχεις ακούσει από Dead Boys και Νew York Dolls μέχρι Poison Idea και από Stooges, Saints και Adolescents μέχρι Motorhead. Kυρίως Motorhead, ειδικά οι Zeke. Γιατί αδερφια έτσι πάει. Καποια στιγμή το γκρεμίζεις το ρημάδι και αυτό επιτυγχάνεται επί παραδείγματι με δισκογραφία Zeke. Ελάχιστες αυξομείωσεις από δίσκο σε δίσκο, ταχύτητα, nineties hardcore που μπολιάζεται με heavy στονεροριφφολογία και δέκα μπίρες γι'αρχή. ΓΙΑΤΙ να χρειάζεσαι οτιδήποτε άλλο;
Και πάμε πρώτον και δεύτερον από τους φίλους μας τους πάνκηδες. Αν δεν μ'εμπιστεύεστε και δεν θέλετε να κατεβάσετε δισκογραφία από παλικάρια που είναι έτσι


και που θα σας βοηθήσουν σε όλα από το να πλύνετε τ'αμάξι, στο να κάνετε πρωινή γυμναστική και από το να πιείτε στο να πιείτε πιο πολύ, να σμπαραλιάσετε, ε τί να πω.

Από την πρώιμη περίοδο προτείνω το Super Sound Racing γιατί απλά δεν σταματάει.


Από την ύστερη, το τελευταίο στην Relapse (που μαζί με την Hydrahead παίζει να είναι κι από τις πιο ξεπεσμένες εταιρίες των τελευταίων πέντε ετών) με τίτλο 'Τil The Livin' End που εκτός από τίγκα Motorhead εμένα μου θυμίζει και Nightstalker.


Kαι με τούτο τον επίκαιρο τίτλο, πολυεπίπεδη μεταφορά, σας αφήνω χωρίς Celtic Frost και Black Heart Procession και Eels και Alcest και Worm Ouroboros και άλλα σπαραξικάρδια που θα έρθουν μιά άλλη μέρα, μιά άλλη μέρα.


ΑΑΑΡΓΚΚ!