On ή Windowlicker? (συνέχεια)

Δημοσίευση αποτελεσμάτων: στην κόψη του ξυραφιού, o Cunningham κέρδισε τον Jarvis, με 4 ψήφους εναντίον τριών. Παραδέχομαι την ήττα μου και βάζω και την καλύτερη συνεργασία τους, που τεχνηέντως απέκρυψα από τους αδαείς ψηφοφόρους μας. 27 χρονώ ήταν όταν το έκανε. Φίλε GTX, εγώ πραγματικά το βάζω στο τοπ-5. Και σε προκαλώ να μου κάνεις εσύ το τοπ-5 σου.

War & Eric Burdon live

Για να επιστρέψουμε στους φίλους μας τους Δανούς, εκτός από αξιόλογες μουσικές μπάντες, ξέρουν και πώς να κινηματογραφούν ένα live. Ή μάλλον ήξεραν από το 1971. Σας υπογράφω ότι όσα βίντεο των War και να ψάξετε, δεν θα βρείτε καλύτερα από της δανέζικης δημόσιας τιβί. Αν βρείτε, να μου το πείτε και θα διαγράψω τούτο το ποστ. Η μουσική φυσικά δεν πάει πίσω, αλλά αυτό το ξέραμε. Φυσικά αν ποτέ κάποιος πέσει σε βίντεο/dvd αυτού του live ας μου πάρει μια κόπια. Προς το παρόν μπορείτε να αρκεστείτε σε αυτό το live album, με αυτή τη γνωστή απίθανη εκτέλεση του Tobacco Road λέμε.
Credits για το βίντεο: Θάνος

Vello Leaf [Crete]

Vello Leaf is a dream pop band formed in December 1999 in Chania, Greece.
Their music is described by the female ethereal vocals, the sweet melancholic melodies and the dreamy atmosphere.
Ιδού το σάιτ τους,
και ιδού κι ιδού οι 2 δουλειές τους.

Πώς να σε ξεχάσω;

Γιατί δεν είπες τίποτα ρε Θεμη;

Σαν να μην πέρασαν 20 χρόνια (από Ελευθεροτυπία, 22.1)

Είκοσι χρόνια είχε να ανεβεί σε σκηνή ο Θέμης Ανδρεάδης. Aλλά η σκηνική άνεση είναι σαν το κολύμπι: δεν ξεμαθαίνεται ποτέ.

Χάρη στο, ενταγμένο στις ποιητικές Τετάρτες που διοργανώνει η Λίνα Νικολακοπούλου στο «Zoom», αφιέρωμα στον Γιώργο Χρονά, ο Ανδρεάδης πήρε την κιθάρα του. Και με μια αμεσότητα γαλουχημένη στις μπουάτ του '70, έπαιξε ένα ανέκδοτο τραγούδι σε μουσική Μαρκόπουλου. Το «Να χαθώ και να σβήσω» πρωτακούστηκε το '72 στη «Λήδρα» και προχθές, 38 χρόνια μετά, στο κατάμεστο «Zoom». Ακολούθησαν τα τραγούδια «Σκέφτομαι να φύγω» και «Η ταξιθέτρια του Ροζικλέρ», που μελοποίησε ο ίδιος ο Ανδρεάδης και ερμήνευσε ολομόναχος, με τον τρόπο που οι Ευρωπαίοι τροβαδούροι συσπείρωναν κάποτε τις παρέες.

Μαρκόπουλος («Στο Πέραμα»), Χατζιδάκις («Περί Πάθους»), Καζαντζής («Ητανε αέρας»), Τρανουδάκης («Κάτι χαλασμένα τζουκ-μποξ») ολοκλήρωσαν το μικρό, υπέροχο μουσικό αφιέρωμα, με την ερμηνευτική σκυτάλη να περνά στους Νίκο Κουρουπάκη, Ερωφίλλη και Δημήτρη Υφαντή -που δεν εμφανίστηκαν ως «Τρίφωνο» αλλά κατά μόνας. Ολοι τους, μαζί και η Νικολακοπούλου, είπαν το «Οχι δεν πρέπει να συναντηθούμε».

Είχε προηγηθεί το ποιητικό μέρος, με τον Χρονά να διαβάζει τα γνωστότερα ποιήματά του και να απαντά σε ερωτήματα του Γιώργου Δουατζή. Εξ ου και ποιητικές απαντήσεις όπως, «για να κάνω τέχνη βρίσκω μια αφορμή. Πάντα την ευτελέστερη». Ακολούθησε το ντοκιμαντέρ-πορτρέτο του ποιητή από τον Γιάννη Βουλτσίδη.

Δύο μόνο ενστάσεις έχουμε: η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη που διάβασε τα νεανικά ποιήματα του Χρονά είναι μια πολύ καλή ηθοποιός. Αλλά στην περίπτωση της ποίησης που «αλητεύει» στις πιο underground περιοχές της πόλης, του αισθήματος και του συνειρμού, η θεατρική της καλλιέπεια ακουγόταν αταίριαστη. Θα ευχόμασταν επίσης να ακουγόταν κάποια στιγμή ηχογραφημένη η αριστουργηματική απόδοση του Χατζιδάκι στο «Επρεπε να 'ρχόσουνα». Ας είναι. Ο Θέμης Ανδρεάδης, πάντως, σαν να άκουσε την προτροπή, επέστρεψε, «περνώντας όλα τα εμπόδια».

ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ

Αφού κανείς μας δεν ήταν εκεί, πάρτε ένα τραγουδάκι (όπως θα διαπιστώσετε, αυτό είναι το προσωπικό κανάλι του Θέμη στο γιοτιούμπ).

Sleepy Sun in Embrace [2008]

Ο νυσταγμένος ήλιος σας αγκαλιάζει.Εγώ το βρήκα μάλλον θορυβώδες, αλλά αυτό δε λέει και πολλά.Το εξώφυλλο πάντως τα σπάει.
Τολμήστε.

ΟΣΦΠ

επειδης σας βλεπω πολυ πεσμενους τους γαυρους, σας εχω ενα ωραιο βιβλιο να γουσταρετε . ειναι 20ΜΒ , οποτε αν το θελετε το κανω απλοαδ. και επειδη ειμαστε μουσικο μπλογκ, παρτε το γνωστο τραγουδι>

Ντενίλσον στην Καβάλα

Φίλοι στο ραδιόφωνο σχολιάζουν αρνητικά την επικείμενη μεταγραφή του Ντενίλσον στην Καβάλα. Μιλώντας σαν προπονητές, διατύπωναν επιφυλάξεις για την αγωνιστική του ετοιμότητα, τον περίεργο χαρακτήρα του και την πραγματική του διάθεση να παίξει και να βοηθήσει. Άλλοι τραβώντας το μακρύτερα έλεγαν ότι στη θέση του η Καβάλα πήρε τον Σμολάρεκ και ως εκ τούτου ο Ντενίλσον περιττεύει.

Τα επιχειρήματα και οι επιφυλάξεις έχουν λογική. Όμως αυτές είναι σκέψεις που αφορούν τη διοίκηση και την τεχνική ηγεσία της Καβάλας. Τι σχέση μπορούν να έχουν με όλους όσοι αγαπούν την μπάλα και… τρελαίνονται με αυτούς που την τιθασεύουν.

Γιατί ο Ντενίλσον περισσότερο κι από ποδοσφαιριστής είναι γητευτής της μπάλας. Την μαγεύει, της συμπεριφέρεται εξεζητημένα. Την περιφρονεί και την αγαπάει στην ίδια φάση με διαφορά ενός και μόνο χτυπήματος, μιας επαφής. Της φέρεται σαν κυρία ή σαν τσούλα με διαφορά ενός κοντρόλ. Την υποτάσσει και την απελευθερώνει. Το αν τη στέλνει τελικά στα δίχτυα ή σε κάποιον αμαρκάριστο συμπαίκτη του έχει φυσικά την αξία του, αλλά ας το μετρήσουν αυτό ο κύριος Ψωμιάδης με τον κύριο Γούτη.

Εμείς από τον Ντενίλσον θέλουμε τακουνάκια, κλειστές ντρίμπλες, εναέρια κοντρόλ και μία τηλεοπτική κάμερα να τα καταγράφει. Άντε και κανέναν δύστυχο αμυντικό για να του κάνουμε τη σχετική πλάκα. πηγη> http://www.sport-fm.gr/ Το βιντεο εχει και 2 ωραια τραγουδακια. Αμα τα γνωριζετε πεστε και μας να μαθαινουμε.

C-Mon & Kypski (Συμπληρωματικό)

kathws den mporw me tipota na anevasw comments,
tha paremvw me post:

http://www.taringa.net/posts/downloads/3686627/C-mon-Eamp;-Kypski-[Discografia].html

Portico Quartet

Κοίτα τι ωραίο retrophile εξώφυλλο φτιάξαν τα παιδιά Θανάση! Newbies είναι όλοι τους αλλά έχουν στυλ και παίζουν jazz. Πολύ chic Θανάση μου.

Where are the wild things?

Υο Θανάση, είδα το where the wild things are που 'ναι μούφα μεγάλη. Το soundtrack είναι κάπως καλύτερο. Το 'γραψε η των Yeah Yeah Yeahs παρέα με μια ντουζίνα πιτσιρίκια. Συμπαθητικά τραγουδάκια για πληγωμένα κυκλάμινα.

Επίσης ήθελα να πω ότι το βλιβλίο δεν το 'ξερα - και καλά έκανα απ' ότι κατάλαβα - αλλά το where the wild things are μου θύμησε τους C-Mon & Kypski που έχουν βγάλει δίσκο με τον ίδιο τίτλο. Παραθέτω το σουξέ του εν λόγω δίσκου και το τελευταίο τους πόνημα που θα γουστάρει τρελλά ο rastgiar το ταγάρ.

Recloose - Cardiology (Isolée Mix)

Διάβαζα συνέντευξη του Mr Statik στη FAQ :
"Το Cardiology (Isolee Mix) του Recloose είναι το ιδανικό κομμάτι για σεξ.Εθιστικό, αθεράπευτα ερωτικό, με ράθυμο groove και το προτρεπτικό και επαναλαμβανόμενο "keep on moving" φωνητικό να δίνει το απαραίτητο.... tempo."

Υπερβάλλει , αλλά δεν έχει και τελειώς άδικο.

Αν θέλετε να πειραματιστείτε (μόνοι ή με παρέα), ορίστε το ράθυμο groove.

Είμαστε όλοι Guido

Δέστε λέμε. Τα σπάει. Snooki πάρε την ΠΑΕ.

Βαγγέλα θεέ πάρε την ΠΑΕ

Τα πήρε ο Βαγγέλας - ο κόκκινος αγρότης - μετά το ματς του γαύρου με τον ΜΠΑΟΚ. Δικαίως. Πως κατάντησε έτσι ο πρωταθλητής Ελλάδος. Αν δεν κάνει κάτι σύντομα η διοίκηση η χώρα θα μείνει κομμένη στα δύο.

Είδηση σοκ: Βασίλη, πες τους κάτι

Ψόφιοι σκορπιοί. Εννοείται ότι θα πάμε στη συναυλία έτσι; Αλλά πού; Βερολίνο; Μπόχουμ; Πτολεμαΐδα;

Πορεία 45 χρόνων-Πέφτει η αυλαία για τους Scorpions
«Φτάσαμε στο τέλος της διαδρομής μας» ήταν τα λόγια που επέλεξαν την Κυριακή οι Scorpions για να ανακοινώσουν μέσω διαδικτύου την απόσυρσή τους από τη μουσική, έπειτα από πορεία 45 χρόνων.
Οι Scorpions, σύμφωνα με την ανακοίνωση, επέλεξαν να τερματίσουν τη διαδρομή τους ενώ βρίσκονταν ακόμη «σε ψηλή νότα»: Το Μάρτιο θα κυκλοφορήσει το τελευταίο άλμπουμ τους, Sting in the Tail («Τσίμπημα στην Ουρά»), το οποίο σύμφωνα με τους ίδιους είναι «ένα από τα καλύτερα» που έχουν ηχογραφήσει.
Το ροκ συγκρότημα θα ξεκινήσει το Μάιο μία «περιοδεία αποχαιρετισμού» από τη Γερμανία.

Όλα μόνα τους

Παίζουν αυτά κι εσύ κάθεσαι. Ο Pat περνάει και μόνος του καλά. Παίζει εδώ στις 9/2.

Όρχειςτριών
http://www.patmetheny.com/orchestrioninfo

Ανάμνησες

Τι μου θύμισες ρε σούπιε. Δεν ξέρω γιατί αλλά όταν άκουγα το μιξάκι του μ-Ziq θυμήθηκα ένα άλλο '90s ολτάιμ-φέιβα κομματάκι. Ήταν απογεματάκι του '96 και ήμασταν μάλλον με τον GTX στο Discobole στην Ιπποκράτους, φλώροι αμούστακοι ανάμεσα σε διάφορα ψαγμένα τυπάκια που είχαν μεγάλη ποικιλία από μπλουζάκια FROND και χάπια στο σπίτι τους. Και ο γνωστός χοντρός που ήταν στα κουμάντα, πετάει το εξής κομμάτι:

Μπαίνει στο 0:44 το βρωμόμπιτο και συγκλονίζομαι. Και είπα αυτό το κομμάτι το θέλω. Και το πήρα. Και ήταν καλό. Κι εδώ το original, ιταλοχαουζοτρανσόουλντσκουλ.

On ή Windowlicker?

Σε μια μεταμεσονύχτια msnοκουβέντα κατέληξα να υπερασπίζομαι το video clip του On του Aphex Twin ενάντια στα video clip του Chris Cunningham. Όχι βέβαια επειδή το θεωρώ καλύτερο τεχνικα ή αισθητικά (θα ήταν γελοίο κάτι τέτοιο), αλλά επειδή με έχει στοιχειώσει αυτό το κομμάτι και αυτό το βίντεο κλιπ, τότε που καθόμασταν μπροστά στο mtv ελπίζοντας ότι θα παίξει το αγαπημένο μας κομμάτι. Αυτό βέβαια που αγνοούσα και έπρεπε να περάσουν 15 χρόνια για να το μάθω, είναι ότι δημιουργός του On ήταν ο Jarvis Cocker. Σας καλώ λοιπόν, εδώ δεξιά, να πάρετε ξεκάθαρα θέση, όχι για το ποιο είναι καλύτερο, αλλά για το ποιο σας έρχεται πρώτο όταν ακούτε το όνομα Aphex Twin, ποιο σας ταιριάζει περισσότερο με την μουσική. Είμαι έτοιμος να δεχτώ την ήττα μου. Και για όποιον ψηφίσει, δώρο η εκτέλεση του On από τον μ-ziq (άμα δεν ψήφισες μην πατήσεις το λινκ, θα σου καεί το πισί). Αυτή την εκτέλεση που τώρα τη βρίσκω με ένα απλό search στο youtube κάποτε είχα φάει χρόνια και ατελείωτο ψάξιμο σε δισκοπωλεία για να τη βρω. Αλλά εσένα αναγνώστη σ'τη χαρίζω.

Σκοτεινιάζεις Ουρανέ

Βρέχει φίλε αναγνώστη. Πολύ βρέχει. Και ο ουρανός σκοτεινιάζει. Κάθε φορά που βρέχει τόσο πολύ εδώ στη Γούβα δεν είμαστε σίγουροι αν οι πλημμύρες είναι απ' τη βροχή ή απ' το λιώσιμο των πάγων. Το ίδιο αναρωτιέται και ο Θανάσης στη φωτό. Πετάχτηκε στο Σκλαβενίτη με τη σαγιονάρα και γυρνάει με τη γαλότσα.

Πάρε και ένα κλαρίνο.

Saint Etienne - Foxbase Beta

Μιχάλη μου βαρέθηκα να σε περιμένω και το βρήκα μόνος μου.
Εδώ και τα σχετικά.

Η γενιά του Casio

http://www.myspace.com/casiokids
Μουσική με Gameboy και τα ρέστα. Σούπιε, νορβηγοί είναι, σου ξέφυγαν. Παίζουν σήμερα εδώ αλλά δεν θα προκάμω. Και να δεις που κάπου είχα πετύχει και πώς λέγεται η σχετική σκηνή, για βοήθα ρε MAIK.Τσεκάρετε προς το παρόν αυτό στη Βίκυ. Kι εδώ κομματάκι τους που συμπεριλαμβάνεται στο soundtrack του παιχνιδιού FIFA10, how appropriate.

Antenor Bogéa INNAXOS

athens voice τευχος 283. Ψαχνοντας στο ιντερνέτ βρηκα καποιες παραπανω πληρο φοριες και δυο τραγουδια απο το δισκο στο myspace και στο youtube . Αν καταφερετε να βρειτε το δισκο, με ενδιαφερει. Ο πρεσβης δεν ειναι χτεσινος: το 2005 κυκλοφόρησε το CD “Peregrino”, το οποίο κέρδισε το GRAMMY για την Λατινική μουσική.

Αntenοr Bogea
του Γιώργου Δημητρακόπουλου

Υπάρχει μεγάλη παράδοση στη σχέση μουσικής και πολιτικής στη χώρα αυτή της Λατινικής Αμερικής.
O σπουδαίος μουσικός Gilberto Gil ήταν για 5 χρόνια υπουργός Πολιτισμού της Βραζιλίας ενώ ο Caetano Velosο έχει συνδέσει τη μουσική του πορεία με τον ακτιβισμό και τη συμμετοχή του στη μουσικό κίνημα του Tropicalismo. Ο Αntenor Bogea στα τέλη του ’80 διετέλεσε Πολιτιστικός Ακόλουθος της πρεσβείας της Βραζιλίας στο Παρίσι, ενώ εδώ και τρεισήμισι χρόνια η τύχη τον έφερε στην πρεσβεία της χώρας του στην Αθήνα. Γεννημένος στο Sao Luis της Βόρειας Βραζιλίας, είναι παθιασμένος με τη μουσική που συνοδεύει πάντα τη διπλωματική του καριέρα.
TAΞΙΔΙ ΣΤΗ ΝΑΞΟ To 2008 βρέθηκε τυχαία στη Νάξο την οποία και ερωτεύτηκε. «Είχα πάει ταξίδι στην Αστυπάλαια αλλά το καράβι δεν πήγαινε κατευθείαν και έτσι έπρεπε να περάσω από τη Νάξο. Τελικά έμεινα και τη γύρισα σχεδόν ολόκληρη με το αυτοκίνητό μου. Μαγεύτηκα από το τοπίο, τον ήλιο, το φεγγαρόφωτο, το φως, το γαλάζιο ουρανό και εκεί γεννήθηκαν οι πρώτες μελωδίες και η ιδέα της δημιουργίας ενός άλμπουμ που θα είχε σαν τίτλο ενωμένες τις λέξεις ΙNNAXOS. Ένα fusion μεταξύ της βραζιλιάνικης bossa nova και των γαλλικών βαλς με την ελληνική νησιώτικη παράδοση, με πρωτότυπο ταίριασμα της κρητικής λύρας με τα βραζιλιάνικα cuica και matraca». Τρεις ήταν οι βασικές επιρροές του Bogea στη ναξιώτική του αυτή μυσταγωγία: «Πέρα από τη διαχρονική ισχύ της μουσικής του Antonio Carlos Jobim, το διάστημα εκείνο με επηρέασαν και επέδρασαν στον ήχο του άλμπουμ ο Γάλλος συνθέτης Michel Legrand, o συνθέτης Craig Armstrong και ο Έλληνας μαέστρος Nίκος Πλατύραχος».
ΙNNAXOS H προετοιμασία για το άλμπουμ αυτό αποτέλεσε τελικά μια πραγματική πολυεθνική σύμπραξη. 17 συνολικά τραγούδια ηχογραφήθηκαν με 40 διαφορετικούς μουσικούς σε 5 διαφορετικές πόλεις. Την Αθήνα, τη Βοστώνη, το Παρίσι, το Ρίο και την Μπραζίλια, με το τελικό mastering να γίνεται στο Παρίσι. Τα κομμάτια είναι όλα ορχηστρικά χωρίς φωνητικά, δημιουργώντας «ένα πολύχρωμο ταξίδι αναμνήσεων και αισθήσεων μέσα από τη νέα οπτική που μου χάρισε γενναιόδωρα η Ελλάδα».
Κινείται στο κέντρο της Αθήνας, συχνάζει σε χώρους όπως ο Ιανός, το Gazarte, το Bacaro, το Half Note, ενώ του αρέσουν τα ρεμπέτικα και προσπαθεί να έχει τα αυτιά του ανοιχτά για διαφορετικά ελληνικά μουσικά ρεύματα. Τελευταία συναυλία που απόλαυσε ήταν η ερμηνεύτρια της bossa nova και της βραζιλιάνικη jazz Miùcha στο Gazarte.
Αγαπά το ποδόσφαιρο, υποστηρίζει την Botafogo και πιστεύει πως η Εθνική έχει τύχη απέναντι στην Αργεντινή, αφού όλα πια είναι δυνατά στους αγώνες και δεν υπάρχουν πλέον ακλόνητα φαβορί. Όσο για τη νοοτροπία των Βραζιλιάνων και των Ελλήνων, βρίσκει ότι υπάρχουν πολλά κοινά σημεία: η εξωστρέφεια και η ζωντάνια και των δύο λαών. Θεωρεί πιο αγαπημένους του προορισμούς την Ισπανία, την Ελλάδα και τη Γαλλία, ενώ όταν συνταξιοδοτηθεί θα γυρίσει στη Βραζιλία χωρίς να σταματήσει να ξεδιψά το μουσικό του πάθος. Όσο για το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή, θεωρεί πως δεν είναι άλλο «από το να περιστοιχίζεσαι από τους ανθρώπους που αγαπάς».

Αχ βρε Θαναση

Παραλίγο να σε ξεχάσουμε. Πολύχρονος.

Για όσους τους χάσατε

Οι Rectum IV μπροστά στο εκστασιασμένο κοινό τους που ζητάει μέχρι και τις κάλτσες του frontman Shako. Δεν μπορούσα να μην το βάλω λέμε.

Murder - One year from now it's my birthday

Μελωδικοί νεοφολκάδες, Δανοί και τούτοι, από τα καλύτερα γκροπάκια που έχω ακούσει τελευταία σε αυτό το μινόρε ύφος, από αυτά που σου κολλάνε και τα ακούς ξανά και ξανά (όλο και πιο σπάνιο δυστυχώς φαινόμενο). Τι να σας λέω τώρα, με ποιους μοιάζουν; Αρκεί να σας πω ότι έχουν ανοίξει δύο φορές τη συναυλία των Tindersticks. Σαν τα Διάφανα Κρίνα δηλαδή ένα πράγμα (καμία σχέση). Ρε Δανέ, δεν βρίσκεις τα cd να τα αγοράσεις να τα έχουμε; Δεν υπάρχουν πουθενά σου λέω στο διαδίκτυο. Δέχονται επισκέψεις και στο χώρο τους.
Credits: Lee & Elena

Efterklang - Οι μαγικές καρέκλες

Ο φίλος μας Spliffman ντρέπεται να το βάλει οπότε μια που έχω αναλάβει τα posts από τη Σκανδιναβία το κάνω εγώ. Ολοκαίνουριο άλμπουμ των ηλεκτρολυρικών Δανών, δεν πρόλαβα καν να το ακούσω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι αξίζει τα λεφτά του. Από τον γνωστό μας φίλο.

Mexican Institute Of Sound

Μεξικάνικο μενού:
ορεκτικό
κυρίως
επιδόρπιο

An niosate ena xtipima, einai giati piasame pato

Ρε Θανάση, πώς το λένε αυτό το κομματάκι που πάει τουπτσιτουπτσιτούμ;

Άκουγα που λέτε το κομματάκι στα credits της Ελληνοφρένειας και το κλασικό γκουγκλάρισμα απέτυχε. Και είπα να δοκιμάσω αυτό το site:
http://www.watzatsong.com
Σε 10 λεπτά είχα απάντηση, από έναν τύπο ο οποίος ή ξέρει τα πάντα και πληρώνεται για να είναι μπροστά στον PC για αυτή τη δουλειά, ή απλά είναι Ο PC. Τεσπά, δουλεύει, δοκιμάστε το.

Πακέτα Σεχ

στη κασσετα με το μπλου λαινς των μασσιβε αττακ, η γλυκεια μου Κέιτι μου ειχε γραψει εκστρα ενα τρομερο τραγουδακι. προφητικο κιολα γιατι και πακετοθικα (ημουν φουλ ερωτευμενος μαζι της) και δεν μου καθισε ... και ετσι μου εμειναν τα σεχ πακετς. ε , σημερα, 11 χρονια μετα, τα καταφερα. οχι δε μου καθισε, εχουμε χαθει χρονια πια, εμαθα ομως για τα πακετα.

http://en.wikipedia.org/wiki/Sex_Packets . Sex Packets is the debut album from the 1990s rap group Digital Underground and is a concept album about "G.S.R.A." (Genetic Suppression Relief Antedotes), a pharmaceutical substance that is produced in the form of a large glowing pill (about the size of a quarter), that comes in a condom-sized package, and is allegedly developed by the government to provide its intended users (Astronauts and the like) with a satisfying sexual experience in situations where the quest-for/attainment-of such experiences would be counterproductive to the mission at hand.

εγω το βρηκα στο μεγαθπλοαδ αλλα δε σασ το λεω

No one knows about Persian cats: η ιρανική underground μουσική σκηνή

Είδα που λέτε το Σάββατο τις «Περσικές Γάτες» (Kasi az gorbehaye irani khabar nadareh - No one knows about Persian cats), τη νέα ταινία του Bahman Ghobadi, γνωστού από τις ταινίες «Μεθυσμένα άλογα» και «Οι χελώνες πετούν». Η ταινία παρουσιάζει την κυριολεκτικά underground μουσική σκηνή στην Τεχεράνη. Συγκροτήματα rock, pop, jazz, soul, ή ακόμη και παραδοσιακής ιρανικής μουσικής, τα οποία ψάχνουν απεγνωσμένα κάποιο υπόγειο να κάνουν πρόβες, υπό τον μόνιμο φόβο να συλληφθούν από τις αρχές. Πολλές σκηνές της ταινίας είναι σχεδόν βιντεοκλίπ, καθώς ο Ghobadi ουσιαστικά ντύνει με σκηνές από τη σύγχρονη Τεχεράνη (όπως αυτές με τους αστέγους και τα χαμίνια της πόλης) τα τραγούδια των συγκροτημάτων. Έτσι, με την ταινία τους προσφέρει ουσιαστικά και το πρώτο βίντεοκλιπ για τη μουσική τους, μουσική η οποία ουσιαστικά δεν κυκλοφορεί παρά μόνο παράνομα, από χέρι σε χέρι.

Στο πλαίσιο του ίδιου ιρανικού αφιερώματος, προβλήθηκε επίσης και η ταινία «About Elly», που βραβεύτηκε με την ασημένια άρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 2009. Στην εν λόγω ταινία πρωταγωνιστεί η υπέροχη Golshifteh Farahani, εγκατεστημένη πλέον στο Παρίσι, η οποία ειρήσθω εν παρόδω έχει ζήσει από κοντά την underground μουσική σκηνή της Τεχεράνης ως μουσικός η ίδια και μέλος του συγκροτήματος "Kooch Neshin" (Νομάδες). Τώρα παίζει με τον επίσης αυτοεξόριστο μουσικό Mohsen Namjoo, και ακούστε τον καινούργιο τους δίσκο εδώ.

Σκηνή από τις Γάτες και συνέντευξη του σκηνοθέτη στις Κάννες:
http://www.youtube.com/watch?v=IYw0amU-JC8
Κι εδώ λίγο ιρανικό low bap (ή μήπως είναι hyphy;):

Τσεκάρετε και αποσπάσματα από αυτό το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ πάνω στο ίδιο θέμα:


Σχετικά δημοσιεύματα για τη μουσική σκηνή του Ιράν:
http://www.guardian.co.uk/music/2009/jan/16/popandrock-freedom-of-speech
http://www.guardian.co.uk/music/2007/apr/22/features.musicmonthly6\
http://www.guardian.co.uk/world/2005/aug/23/iran.arts
http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/3471841.stm
http://www.irannewsdigest.com/2009/11/30/not-an-illusion-a-documentary-about-the-music-scene-in-iran/
Και αν αναρωτιέστε πόσα ambient black metal γκρουπάκια υπάρχουν στο Ιράν, υπάρχει μία κάποια απάντηση στην Βίκυ:

Πουστροκιές κ.α. που πούσταρε φίλος από τον Άγιο Φραγκίσκο - Μερσί Μ.

Εδώ και τα 2 δισκάκια από τα δεντράκια.



Κι εδώ κλιπάκι από το τελευταίο των Mono, το οποίο σας είχα στείλει λίγο πριν εγκαινιαστεί το ηρωικό τούτο μπλογκ.


Κι εδώ HṚṢṬA, με τον Mike Moya των Godspeed σε clip από τον Καθρέφτη του Tarkovsky, έτσι για να γουστάρετε εσείς οι φαν (τον αριθμό 2)

Γενιά Του Χάους

Last.fm : Γενια Του Χάους is probably the most influential Greek punk band of the 1980s. The lyrics and the music were of punk origin, with gothic, pessimistic attitude and clear heavy-metal elements. Their line up changed multiple times. Τhey started in 1982 under the moniker Antikoultoura (Anticulture), the name changed to Chaos Generation and finally became Genia Tou Chaous. http://www.myspace.com/geniatouchaous

Ψαχουλεύοντας μιξάκια: από το όλον στο μέρος - Lucio Battisti

Ακούγουντας εδώ το συμπαθέστατο Sleaz-n-cheez μιξάκι, έπεσα πάνω σε σούπερ γκρούβι κομματάκι του Lucio Battisti. Τον ξέρεις ρε Θανάση, αυτός που έλεγε το E penso a te και το Ancora tu, που τα άκουγαν όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο οι φίλες της Σούλας στον λίγα-λόγια-πολλή-μουσική-Galaxy-92-FM, όταν εσύ γέμιζες τα τετράδιά σου με τους στίχους του Fear of the dark, και τις δούλευες; Ε, πάρε τον μπούλο τώρα. Η κιθαρομπασογραμμή τα σπάει όλα.

Εδώ 4 δισκάκια για αρχή (σε 128 όμως), μεταξύ των οποίων και το αρκετά progoψυχεδελικό Anima Latina του '74. Κι εδώ ένα ακόμη αν το δώσει το ρημάδι το ράπιντ. Να και το Amarsi un pò σε μπιμπλικο-indie διασκευούλα από τους Negramaro:

Και για να επανέλθουμε στο όλον, το αξιολογότατο μπλόγκι του συναδέλφου με ρεκλάμα την cult-τσοντο-giallo-θεά Edwige Fenech έχει πολύ υλικό από ιταλικά και άλλα OST. Dig in.

Lemmy / Ministry

FIX - THE MINISTRY MOVIE TRAILER #1 from Gigantic Pictures on Vimeo.

Project disco cookies: Αυτά που δεν πρόσεξε η Σούλα - Saint Tropez

Στο μιξάκι του Ολλανδού Eddy 'Professor' Kielema που κατατρέλανε την Σούλα και τον Θανάση, υπάρχουν διάφορα διαμαντάκια, με πρώτο τους Saint Tropez, άξιους πατέρες του τσοντοντισκοφάνκ ιδιώματος και βεβαίως σαμπλαρισμένους. Κι εδώ ένα best of. Πρόκειται για τους Michael Lewis, Laurin Rinder, πιο γνωστούς ίσως ως El Coco.


Εδώ μπορείτε να βρείτε ένα ακόμη πολύ καλό μιξάκι του Eddy, οποίος btw παίζει στον Βρυξελλιώτικο FM Brussel, καθώς και ανεβάζει τα μιξάκια του και ποστάρει στο επίσης Βρυξελλιώτικο και πολύ ενδιαφέρον webradio Laid Back.

Hurra! Hurra! Hurra!

Είναι γνωστό ότι το μέλλον της μουσικής ανήκει στη Σκανδιναβία. Οι Hurra Torpedo έρχονται από τη Νορβηγία και κυριολεκτικά τα σπάνε. Μόνο και μόνο για τον τίτλο του άλμπουμ, θα του έδινα μια ευκαιρία.

Tricky – Maxinquaye (Deluxe Edition – Remastered) [2009]

@ iorel69's blog

Καπετάν Μουστάρδας

- Μα γίνεται ρε Θανάση ένα κομμάτι του '81 να ακούγεται σαν space disco του 2009;
- Πάλι τα ίδια ρε Σούλα; Αφού είπαμε, once is not enough, ανακύκλωση, πράσινη ανάπτυξη.
- Πωπω, ανατρίχιασα μιλάμε. Πείνασα κιόλας.
Ο Θανάσης το δισκάκι δεν το βρήκε. Αλλά έβαλε στην Σούλα να παίζει αυτό το ωραίο μιξάκι, το οποίο τους κράτησε συντροφιά όσο έτρωγαν τα ντίσκο σουβλάκια τους.

Βασιλικός για το χατήρι σου

Να'ναι καλά ο συνάδελφος βεβαίως.

Μαζί με τον Βασιλικό ποτίζεται και η Trijntje:

Εδώ το Βιβλίο της αγάπης, με τον μεγάλο Burt στα πιάνα, αρέσει και στη Σούλα.

Massive Attack / Heligoland [2010]

παλι εδω

Ποιος είναι ο Fruto 5?

Αυτοχαρακτηρίζεται ως homemade artist που δημιουργεί μουσική μόνο με το pc του. Έχει ήδη κυκλοφορήσει 5 cd τα οποία διανέμονται δωρεάν από διάφορα δισκάδικα της Αθήνας. Ήρθε η ώρα να επιστρέψω στο discobole λέμε, είναι και απέναντι... Βέβαια για εσάς του βαρεμένους, και τους ξενιτεμένους, κυκλοφορούν ελεύθερα και στο μπλόγκι του. Εδώ το Ισπαχάν του Εμπειρίκου, πολύ έμπειρο.

Γάλα, καρνέισιον και jazz

Σκοτώνοντας που λέτε χθες το βράδυ χρόνο και χρήμα στο Ελ Βελ, τι βλέπω στο μαγαζί με τους ιδίσκους; Σετάκι βινύλιο T-shirt από την Blue Note, όλα αυτά στην τιμή των 31 EUR. Τσίμπησα το Our Man in Paris του Dexter Gordon, είχε και Grant Green, Art Blakey, Eric Dolphy και Sonny Clark. Θα το πάρει πρέφα ο Shadow και θα βγάλει επιτέλους τη σειρά με ανδρικά καλλυντικά για ντιτζέηδες που περιμένουμε τόσο καιρό, εμείς που μαράζουμε μες τους καπνούς και τα ξενύχτια. Αλήθεια, Σούλα τι λες, ταμπόν σε σχήμα πιπεριάς Φλωρίνης από τους Red Hot Chili Peppers;

Φλογερά Χείλια στη Σκοτεινή Πλευρά του Φεγγαριού

Εδώ

p.s. : ....κι όμως , αν έβρισκα τρόπο , θα είχα έρθει....

Rectum πορεία

Σάλος στα Λονδίνα. Οργανωμένοι οπαδοί των πρωκτογιεγιέδων κατευθύνονται για εισιτήρια στο Stargreen.

RECTAL TUESDAY

Ελάτε πιωμένοι. Παίζουμε χάλια οπότε βοηθάει. Την άλλη μέρα έχει αργία και καπάκια μετά το live θα'χουμε παρτάκι στο roi mat. Kι άλλα ξύδια!

υ.γ. προσοχή φέρτε και φίλες σας, ν'αποφευχθεί το Too Many Dicks On The Dancefloor φαινόμενο. Είμαστε girl-friendly μπάντα. Και queer-friendly. Και pet-friendly.


υ.γ.2. Τεό έλα , μη ξηγιέσαι μούφτικα!