Δεν ξέρω αν σου'χει τύχει, αλλά μου συμβαίνει πού και πού να πέφτω πάνω σε κάποιο συγκρότημα ή καλλιτέχνη, να το προσέχω "για πρώτη φορά", και μετά να συνειδητοποιώ ότι είναι παντού, τριγύρω, ολούθε. Νομίζω αυτό αποκαλείται φαινόμενο Baader-Meinhof ή frequency illusion.Έτσι πρόσφατα συνέβη και με το λιβανέζικο συγκρότημα Mashrou' Leila. Τον Οκτώβρη είχα στείλει στον εαυτό μου με email (όπως συνήθως κάνω) το εξής άρθρο/συνέντευξη από τους FT το οποίο δεν το διάβασα ποτέ (όπως συνήθως κάνω). Πάμε που λες τέλη Οκτωβρίου στην Ιορδανία, όπου επισκεφτήκαμε και το ρωμαϊκό αμφιθέατρο στο Αμμάν (βλ. παρακάτω). Γυρνάμε από το ταξίδι αρχές Νοέμβρη και πριν δυο βδομάδες ο αγαπημένος μου ρομποτικός μουσικός curator (το ρομποτάκι του Σπετσοφάι που κάθε Δευτέρα πρωί μου ετοιμάζει playlist) είχε συμπεριλάβει στη λίστα και αυτό το κομματάκι (εδώ σε extended μορφή, πιο πολύ μικρού μήκους παρά κλιπ):
Στην αρχή λέω ωραίο Nu-Disco κομματάκι αλλά μετά αλλάζει τελείως η φάση και μπαίνει αυτή η ανδρόγυνη φωνή και κόλλησα ακόμη περισσότερο. Και τσεκάρω επιτέλους την μπάντα (και συνειδητοποιώ ότι είναι η ίδια με αυτή στο άρθρο που δεν διάβασα ποτέ): λιβανέζικη, δημιουργήθηκε ως μουσικό εργαστήρι από φοιτητές στο Αμερικανό Πανεπιστήμιο της Βηρυττού το 2008, έχουν ηχογραφήσει ήδη 4 δίσκους (στον προηγούμενο συνεργάστηκαν και με τον Erik Truffaz). Πιο πρόσφατος δίσκος το Ibn El Leil (παιδί της νύχτας είμαι εγώ), από το οποίο τσίμπα εδώ άλλο κομματάκι. Αν διαβάσεις την παραπάνω συνέντευξη θα δεις ότι ο τραγουδιστής Hamed Sinno είναι ιδιαίτερη περίπτωση, "equal parts queer, Arab and Muslim", όπως είπε με αφορμή τη συμμετοχή του το καλοκαίρι στο Toronto Pride. Ή όπως είπε σε συναυλία τους τον Ιούνιο στην Ουάσινγτκον: "This is what it looks like to be called both a terrorist and a faggot.”. Τον Απρίλιο, ήταν να παίξουν στο ρωμαϊκό αμφιθέατρο στο Αμμάν (βλ. πάνω), αλλά οι ιορδανικές αρχές ακύρωσαν τη συναυλία. Τελικά οι αρχές υπαναχώρησαν αλλά ήταν πολύ αργά για να γίνει η συναυλία. Και για να ολοκληρωθεί το frequency illusion, αναφορά στο συγκρότημα και τον Sinno κάνει και το τρέχον τεύχος του περιοδικού 1843 του Economist. Τσίμπα κι εδώ φρέσκο πράμα, με αφορμή τη συνεργασία τους με την GreenPeace και τη διαμονή τους στο Rainbow Warrior:
Επαιξαν τον Οκτώβρη στο Παρίσι και την Κολωνία αλλά δεν προκάμαμε. Τι λέτε για φεστιβάλ Βύβλου (όπου είναι τακτικοί επισκέπτες) το καλοκαίρι;
Στην αρχή λέω ωραίο Nu-Disco κομματάκι αλλά μετά αλλάζει τελείως η φάση και μπαίνει αυτή η ανδρόγυνη φωνή και κόλλησα ακόμη περισσότερο. Και τσεκάρω επιτέλους την μπάντα (και συνειδητοποιώ ότι είναι η ίδια με αυτή στο άρθρο που δεν διάβασα ποτέ): λιβανέζικη, δημιουργήθηκε ως μουσικό εργαστήρι από φοιτητές στο Αμερικανό Πανεπιστήμιο της Βηρυττού το 2008, έχουν ηχογραφήσει ήδη 4 δίσκους (στον προηγούμενο συνεργάστηκαν και με τον Erik Truffaz). Πιο πρόσφατος δίσκος το Ibn El Leil (παιδί της νύχτας είμαι εγώ), από το οποίο τσίμπα εδώ άλλο κομματάκι. Αν διαβάσεις την παραπάνω συνέντευξη θα δεις ότι ο τραγουδιστής Hamed Sinno είναι ιδιαίτερη περίπτωση, "equal parts queer, Arab and Muslim", όπως είπε με αφορμή τη συμμετοχή του το καλοκαίρι στο Toronto Pride. Ή όπως είπε σε συναυλία τους τον Ιούνιο στην Ουάσινγτκον: "This is what it looks like to be called both a terrorist and a faggot.”. Τον Απρίλιο, ήταν να παίξουν στο ρωμαϊκό αμφιθέατρο στο Αμμάν (βλ. πάνω), αλλά οι ιορδανικές αρχές ακύρωσαν τη συναυλία. Τελικά οι αρχές υπαναχώρησαν αλλά ήταν πολύ αργά για να γίνει η συναυλία. Και για να ολοκληρωθεί το frequency illusion, αναφορά στο συγκρότημα και τον Sinno κάνει και το τρέχον τεύχος του περιοδικού 1843 του Economist. Τσίμπα κι εδώ φρέσκο πράμα, με αφορμή τη συνεργασία τους με την GreenPeace και τη διαμονή τους στο Rainbow Warrior:
Επαιξαν τον Οκτώβρη στο Παρίσι και την Κολωνία αλλά δεν προκάμαμε. Τι λέτε για φεστιβάλ Βύβλου (όπου είναι τακτικοί επισκέπτες) το καλοκαίρι;
