Slingshot: Straight Outta Palestine!

Θανάση μου, τι West Coast, Δυτική Όχθη λέμε.

"We are the black people of the Middle East"
Slingshot
Και αυτό προ Μπλογκ νομίζω το'χε στείλει ο Ζεν.

Και αυτό φαίνεται ενδιαφέρον αλλά πρέπει να ξεσκονίσετε τα εβραϊκά και τα αραβικά σας:

Skaribas

Ενισχύω φίλο Μάικ με δύο χαρακτηριστικά κομμάτια από τον νέο δίσκο των Skaribas.

Black Block Romance

Αντιεξουσιαστικό ρομάντζο Θανάση μου.

La rage du peuple

Ανάμεσα στις αμέτρητες συναυλίες του ΣΚ, τον Dylan, τους Thievery, το Athens Jazz Festival, υπάρχει μία που σίγουρα δεν άφησε παραπονεμένους τους δεκάδες χιλιάδες θεατές της. Γι' αυτή τη μικροσκοπική γαλλοαργεντίνα λέω που, αν και δεν ήξερε να μιλήσει τη γλώσσα του κοινού, μίλησε στην καρδιά του. Κάτω από ένα ολόγιομο καλοκαιρινό φεγγάρι. (Το βίντεο περιέχει συνθήματα πολιτικού περιεχομένου)

Focus Λέμε

Ο Θανάσης σπαζοκλαμπανιάζει κάθε φορά που τον ρωτάνε στο Τ.Ε.Ι. ποιος λέει το τραγούδι που παίζει στην καινούρια διαφήμιση τση Nike.

Elements

Ενισχύω Τεό και μοιράζομαι δισκάρα του Joe Henderson (ο εικονιζόμενος μπάρμπας με το στά-λεγα-γω gesture) με τίτλο Elements.

Στα μπάσα ο Charlie ο Haden, παλαμάκια-ντέφι-πρέζες η Alice, του Coltrane η γκόμενα.

Δύο θρύλοι της τζαζ αυτοσχεδιάζουν

Με αφορμη το αρθρο της Ε ιδου η λαμπρη αυτη συνεργεια και εδω + εδω τα links για να μην παιδευεστε.

Linkhoppin: απ' τους Bathory στο κατσικάκι: Jonas Åkerlund

Θανάση μου έχω φυσικά χάσει επεισόδια, οπότε το κουβάρι το έπιασα από το τέλος (μερσί Μάρω):

Και λέω οκ, και ποιο είναι αυτό το Telephone (φαντάσου αβυσσαλέα άγνοια, 45 εκατ. views έχει);

Και λέω, μπράβο η Λαίδη Γκαγκά, προχώ το βίντεο. Και ποιος είναι αυτός ο τυπάς που το σκηνοθέτησε; Είναι λοιπόν ο Σουηδός Jonas Åkerlund, ο οποίος έπαιξε ένα φεγγάρι ντραμς στους Bathory. Και μετά τι έκανε το παλικάρι; Βίντεο για τους Candlemass, βίντεα για τους Roxette, τη βιντεάρα Smack my Bitch up για τους Prodigy, το Ray of Light της Madonna για το οποίο κέρδισε και Grammy, το My Favourite Game των Cardigans, το Pussy για τους Rammstein, και και και. Για να σου δώσω να καταλάβεις, το 2002, έκανε μεταξύ άλλων βίντεο για τους Satyricon (Fuel For Hatred), τους Roxette (οι οποίοι διατρέχουν όλη την καριέρα του ως τακτικοί πελάτες), την Christina Aguilera και τον Sir Paul McCartney. Έχει επίσης γυρίσει 2 ταινίες, το Spun το 2002, στο οποίο μεταξύ άλλων παίζουν οι Billy Corgan, Rob Halford, Ron Jeremy και Debbie Harry, καθώς και το Horsemen το 2009 (μάλλον μούτα). Εδώ συνεντευξούλα, απλά για μεζέ. Teλικά, οι Bathory έσφαξαν ποτέ κατσικάκι ή όχι;

Jacques Poustis

Δεν μπορώ να αντισταθώ, με ξεπερνάει, σκουπίδι ή διαμάντι δεν έχει σημασία, ο Ζακ μίλησε κατευθείαν στην καρδιά μου και μου είπε πόσο στεναχωρημένος είναι που ο ρασταγιάπης δεν τον ανακάλυψε ακόμα.

Dirty French Psychedelics

Paris' Dirty Soundsystem release their French Psychedelics compilation which is accompanied by this lovely podcast they did for Fluokids.

Αναμνησιακός κονιορτός έπιπλα στο σκοτάδι πασπαλίζει.

Δεν είναι εφιάλτικό το να θες να ντύσεις τις παγερά θρυμματισμένες άυπνες ώρες με ένα οξυδερκώς μπρούσκο ηχητικό παραπέτασμα, προδίδον ψυχικοπνευματικό βάθος (να θωπεύσεις με ηδυπάθεια τις πτυχές του είναι σου βρε αδερφέ, νιώθοντας οτι ακούς Nina Simone, ανάμεσα στους τσιτωμένους σου κροτάφους ή Dusty Springfield, ή Joanna Newsom που είναι και geniahouse οφίσιαλ σαουντράκ ή Diana Krall να αναστενάξει η ψυχούλα σου ή Loreena McKennitt βρε αδερφέ ή μάλλον όχι διότι αυτήν την αφοδεύουμε με συστολή μεν αλλά ναι.) και αντ'αυτού να σου'ρχεται κάτι όπως Κυριαζής φερ'ειπείν και τότε πάει, σου αξίζει να μείνεις άυπνος ίσως και για πάντα.

Θέλοντας αγαπητοί μου συμπλογκίτες να σας μεταφέρω και πάλι λευκωματικά την συγκινησιακή φόρτιση του ελληνοκρατούμενου Μπέησγουώτερ, θα με συγχωρήσετε ελπίζω αν παραθέσω κομμάτια που καμτσικώνουν τις ρίγες τις νύχτας και τις κάνουν κοτλέ απ'το κοκκίνισμα το ψυχικό μιεχ.

Ξεκινώ με το άσμα ασμάτων του Del Shannon εδώ με μία ζωηρή εκτέλεση του κλασικού Runaway συνοδεύουσα την βραχύβια μεν, μπροστά από την εποχή της δε, σειρά/τέκνο του Michael Mann, Crime Story (έπαιξε και στο tv makedonia, αναζητήστε την, σωστό γκαγκστεριλίκι, o Farina, πρωιμη εμφάνιση του πολυατάλαντου Vincent Gallo και σάπιες μαφιόζικες pre-sopranos φάτσες. Το great american novel motif σε τηλεοπτικές σειρές ξεκινά και από εδώ.)



Καπακωτά δίνουμε Social Distortion σε ζειμπεκική στιγμή, ε γιατί πως να το κάνουμε το τζιν και αν το εκόψεις πάλι πιωμένος θα'σαι, κι ώρες ώρες τούτα τα wifebeaters και οι φαβορίτες και τα ροκενρόλζ είναι βάλσαμο.



Και αφού ο κύριος Ness ήξερε σε ποιόν χρωστούσε χάρη, κλείνουμε και κάνα μάτι με την ελπίδα να έρθει ο ύπνος αλλά μπα...χτυπάμε έναν πάτο κι έναν υπαρξιακό τζόγο στο Atlantic City.



Kαι εδώ ας γίνει μια παρατεταμένη στάση. Και οι Bon Ivers και οι Βοnnie Prince Billies αυτού του κόσμου, bons though they may be, τις ιστορίες του Nebraska και την πραγματικότητα που φέρνει σε σκοτάδι με ακουστικά δεν μπορούν να τις αγγίξουν, άρα ξαπλώνουν και πινουν καμιά μπιριτσα στα σκοτεινά στην υγειά του αφεντικού.


Twin Peakσικό στην ατμόσφαιρα, με τόσο ναρατιβ-ντρίβεν ελεγείες που δεν απορείς που το Indian Runner του Sean Penn είναι βασισμένο στο Highway Patrolman ή που το Atlantic City γίνεται το σπαραξικαρδιο addendum του Βadlands. Τελειότητα στο σκοτάδι και νοερά δαχτυλίδια καπνού εδώ αγαπητοί μου. Αν ποτέ δεν δώσατε μια ευκαιρία στον Bruce, κάντε παρακαλώ σας μία εξαίρεση.

Κάθε φορά όμως που μπαίνει το Nebraska τα πράγματα τελικιάζουν. Το αφήνεις να παίζει λοιπόν και μέχρι να τελειώσει ελπίζεις να έχεις κοιμηθεί ή εστω να ξημερώσει.

υ.γ. Για τη στιγμή που ξημερώνει:

Slits

Μια που τις πέτυχα σήμερα στο αεροδρόμιο να περιμένουν στο γκισε της easyjet είπα να κάνω ένα μίνι αφιέρωμα. Έπαιζαν χθες λέει στην Αθήνα, αλλά εδώ συζητάμε αν θα δούμε άλλα και άλλα, αυτές θα βλέπαμε; Κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο Cut πίσω στα 1979 και φυσικά προκάλεσαν συγκρίσεις με τα γνωστά ανδροκρατούμενα πανκογκρούπ της εποχής, οι θυληκοί Clash και άλλες παρόμοιες χαζομάρες. Η εκτέλεση τους πάντως στο Man Next Door, που όλοι αγαπήσαμε από τον Horace Andy, αξίζει την προσοχή μας. Και το ένα το πιπινάκι το νεώτερο σπέσιαλ ήταν πάντως.

Ενας φιλος ηρθε αποψε απ' τα παλια - ψηφιστε Ρωσια

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΠΕΡΑΚΗΣ - ΕΥΡΩΛΑΙΚΑ

Αγαπητοί ήρθε η μεγάλη ώρα.
Μετά βαθιάς συγκίνησης σας παρουσιάζω το έργο που πρόκειται να στοιχειώσει τη δισκοθήκη κάθε γνήσιου και συνεπή ακόλουθου της μεγάλης ιδέας που βρίσκεται πίσω από τη δημιουργία της λίγκας της γενιάς.

Τα πάρτυ του Καθάριου δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια.

Διαδώστε το!


Η ιστορία θέλει την αφρόκρεμα της prog σκηνής της εποχής να είναι μαζεμένη στο στουντιο για την ηχογράφηση.

Απ' ότι έχω ψάξει το λινκ δεν τα έχει όλα τα τρακς.

Υπάρχει και η πρόκληση της εύρεσης του άλλου έπους, diskomerakia.

Do You Remember Disco Bouzouki Radio

Θανάς με βρίσκεις σε mood για-να-θυμούνται-οι-παλιοί και απλόχερα προσφέρω στα πλήθη δίσκο σε μορφή ντιτζιτάλ που έχει λιώσει στα σάπια πάρτυ ο big-trash-daddy rastagiaire.

Επίσης φιλοδοξώ το post ετούτο να αναπτερώσει τον τουρισμό που περνά κρίση και έχει πτώση μεγάλη.



Τέλος θα 'θελα να δώσω πάσα στο germa για να ποστάρει επιτέλους το μεγάλο disco bouzouki nugget που καιρό τώρα μου 'χει τάξει.

Terakaft

Θανάση έχεις πάρει φωτιά και, επειδή δεν σε προλαβαίνω, σε καπακώνω. Εξάλλου ξέρω καλά πόσο σου αρέσει αυτό το παρεάκι με τους κουκουλοφόρους από τη Δυτική Σαχάρα. Ξέρεις, τους έχεις δει σαν Toumast, τους είδες πέρσι στην Αθήνα ως Tinariwen, πάρτους τώρα ως Terakaft.

Απέραντα χωράφια Φανταστικών Ήχων

Αυτό μου'χε ξεφύγει, να'ναι καλά ο Άτακτος. Την προσοχή στο 2:52 στο σόλο "όταν η Βίκυ γνώρισε τον Ιάπωνα":

Εδώ το EP και εδώ όλη η background δουλειά από καλό συνάδελφο.

Ilhan Ersahin & Erik Truffaz - Istanbul Sessions

Θανάση, τον Truffaz τον είδα πρώτη φορά στο Παρισάκι πριν 6 χρόνια, να παίζει το soundtrack που είχε γράψει για την βωβή ασπρόμαυρη ταινία του Όζου "Τα παιδιά του Τόκυο". Ένα απόσπασμα της συναλίας μπορεί να ακούσει κανείς στο site της médiathèque της cité de la musique. Εδώ και η σχετική συνέντευξη. Τρία χρόνια μετά το 2007 τον είδα στις Βρυξέλλες με τον Ed Hardcourt, όπου έπαιξαν κομμάτια από τη συνεργασία τους στον δίσκο Arkhangelsk του Truffaz. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκαν και στο Take-Away Show του Vincent Moon.

Μεσολάβησαν πολλές άλλες συνεργασίες και ήρθε η ώρα η πιο γνωστή ίσως harmon muted τρομπέτα μετά τον Μiles να συνεργαστεί με τον επίσης ταλαντούχο Τούρκο σαξοφωνίστα Ilhan Erşahin. Θανάση σίγουρα σου έχω πει γι'αυτόν, να'ναι καλά ο Κερέμ που μου τον έμαθε,είναι ο άνθρωπος πίσω από το club-χώρο συναυλιών-δισκογραφική NuBlu στη Νέα Υόρκη, πίσω από τους Wax Poetic όπου μη ξεχνάμε ξεκίνησε η Norah Jones, έχει δε κυκλοφορήσει και στην τουρκική Double Moon, όπου cd πιάνεις μάλαμα είναι. Στη δική του ΝuBlu Records λοιπόν και με αφορμή την ανακήρυξη της Κωνσταντινούπολης σε Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2010, ο Ersahin έστησε σούπερ μπάντα με τον μπασίστα του Tarkan, τον ντράμερ της Sezen Aksu και τον τουμπερλεκά της Natacha Atlas, και φυσικά τον Erik Truffaz στην τρομπέτα. Δεδομένων των άπειρων συνεργασιών που είχαν αμφότεροι, ήταν ίσως θέμα χρόνου να συνεργαστούν, ήρθε κι έδεσε λοιπόν το γλυκό. Istanbul Sessions και ξερό ψωμί. Το opening track Freedom τα σπάει όλα:

Bonobo - Black Sands

Θανάση μου, άκουσες το νέο του Bonobo; Dubstepίζει πού και πού, μη σου πω και CinematicOrchestrίζει, αλλά αυτό δεν είναι κακό, τι είμαστε εμείς, τίποτα κομπλεξικοί;

Και ο Θανάσης θέλει τον Bonobo του. Κι αυτό για το τρομερά catchy riff του:

Και αυτό για το drum rolling, τα syncopated πνευστά και το 60s-soundtrack-flute touch:

Απ'ό,τι καταλαβαίνεις, Θανάση, μου άρεσε γενικά ο δίσκος. Θα σου γράψω κι άλλα μετά για το live.
---
Λοιπόν που λες καταρχάς ο Simon Green δηλαδή ο Μπονόμπος παίζει σχεδόν όλα τα όργανα στον δίσκο, και δεν εννοώ τους γιάπωνες και τις καφετιέρες, εννοώ live όργανα. Το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου ξεκινά με κιθαρούλα και ακορντεόν ως μπαλαντούλα α λα Yann Tiersen και εξελίσσεται σταδιακά σε μια πλήρη σύνθεση, απλή μεν αλλά με πλούσια και μεστή γεύση που αφήνει ένα aftertaste ηλιοβασιλέματος (τς). Γενικά, θα πεις Θανάση μου στο πρώτο άκουσμα "μια απ'τα ίδια, intello downtempo", αλλά μετά από κάποιες ακροάσεις ο δίσκος γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρων και αποκαλύπτει τις κρυφές αρετές του. Εδώ μια θετική κριτική και εδώ μια λιγότερη ενθουσιώδης. Στο ηχοσύννεφο μπορείς να ακούσεις και ένα 11λεπτο μιξ από το άλμπουμ, ενώ στο site μπορείς να κατεβάσεις δωρεάν το πιο house "Warrior One mix" του Eyesdown. Στα φωνητικά του Eyesdown και συνολικά του δίσκου είναι η πολύ καλή Andreya Triana. Το σινγκλάκι της σε παραγωγή Simon Green:

Στο site της Ninja μπορείτε να ακούσετε το μιξάκι από τον πανταχού παρόντα πλέον Flying Lotus και να κατεβάσετε το preview edit. 23 Αυγούστου αναμένεται να κυκλοφορήσει και ο δίσκος. Η Andreya τραγουδούσε στο live, ενώ οι υπόλοιποι μουσικοί που τον συνόδευαν -ο ίδιος έπαιζε μπασάκι- ήταν όλοι τους πολύ καλοί. Τι downtempo και dubstep, τι Quantic και Ninja και Cinematic, η ζωντανή ερμηνεία των κομματιών ήταν σαν μια χαμένη acid jazz στιγμή.



Και μην ξεχνιόμαστε, viva el pansexualismo y el bonobismo revolucionario!

Cult-σόνε με τρία τυριά: Βλαχπλοϊτέσιον

"Ένα βιντεοκλάμπ κλείνει, μια βιβλιοθήκη καίγεται."
Χανς-Μαρία Τραμπάκουλας

Μεγάλη σκηνή από τον Γύρο του Θανάτου, τύφλα να'χει ο Τσάκι Τσαν.

Εξάρχεια ώρα 12 (και κάτι ψιλά)

-Αθηναίος είσαι;
-Ναι.
-Πού πας;
-Όπου με βγάλει το μαρσάρισμα. Εσύ από δω είσαι;
-Εγώ είμαι απ'το τίποτα.
-Δεν κατάλαβα.
-Λέω είμαι απ'το τίποτα γιατί εδώ δεν υπάρχει τίποτα, κατάλαβες;
---
-Τι θα θέλαμε;
-Αυτό για ένα μπουκάλι γάλα.
-Τι είναι αυτό;
-Ρολόι. Δουλεύει.
Προσοχή στη σκηνή που πλακώνει τον μπάτσο (τρομερά οπτικά και ηχητικά εφέ), τη σκηνή που τραγουδάει δίπλα στη φωτιά, το κάντρι σακάκι, το ξυλίκι στην ταβέρνα και αποκορύφωμα ο παππούς με την ατάκα: "αφήστε τα παιδιά".

Οι δρόμοι της βίας

-Τι έγινε Ηρακλή;
-Πού ήσουν ρε τόση ώρα;
-Βόλτα.
-Πάλι με γκόμενες;
-Ε τι όλο με γέρους θα πηγαίνουμε;
-Ναι αλλά αυτοί μας τα δίνουν, μαλάκα ξύπνα.
-Ναι αλλά είναι βιτσιόζοι.

Τι κάνει το ΕΚΚ; Πού είναι η Ουνέσκο; Δεν υπάρχει κανείς πλέον σ'αυτόν τον τόπο που νοιάζεται;

Άγρια νειάτα: Φοίβο, τι τσιγάρο είναι αυτό, είναι φτιαγμένο;

-Όχι πολύ.
-Δεν υπάρχει στον θάνατο λίγο ή πολύ.

-Μάνα σε γέννησε εσένα ή πάστα φλόρα;
(...)
-Τι κάνεις εδώ ρε αλήτη;
-Δεν είμαι αλήτης πατέρα, είμαι αθλητής.
-Πατέρα μη βρίζεις, ο αθλητισμός είναι θρησκεία μην τον πιάνεις στο στόμα σου.
(...)
-Έχετε ΙΧ κύριε;
-Σκατά έχω κύριε.
(...)
-Ο ξάδερφος του πατέρα μου διευθύνει κάποιο μαλακισμένο οργανισμό, ταμείο είναι, κάτι τέτοιο.
(...)
-Τσιγαριλίκια;
-Ακόμα κει είσαι;
Ε, δείτε το λέμε, να'ναι καλά ο γιουτιούμπερ. Ολόκληρο στη Βαλχάλα.

Η Γενιά του HOUSE δεν είναι τρανσοφοβική

Ποστ-καρέ-διαμαρτυρία βασισμένη σε μια πρωτότυπη ιδέα του Τεό που υλοποιήθηκε καλλιτεχνικά από τον ΜΑΪΚ. Προτείνω το καλοκαίρι να τυπώσουμε όλοι τέτοια μπλουζάκια. Να σημειώσω εξάλλου ότι η Στρέλλα προβλήθηκε ως ελληνική συμμετοχή στο Euro Cine, το ευρωπαϊκό φεστιβάλ σινεμά που διοργανώνεται τα τελευταία χρόνια στις 9 Μαΐου (φέτος σε 5 ευρωπαϊκές πρωτεύουσες) και όπου προβάλλεται μία ταινία από κάθε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ΌΞΩ Π%&$#&ΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΚΑ ΤΟΥ ΕΣΡ
Πηγή φωτό: pisoglentis

Και μην ξεχνιόμαστε: ΤΡΑΝΣ ΠΙΠΛΣ ΟΦ ΓΙΟΥΡΟΠ ΡΑΪΖ ΑΠ

WE ARE EVERYWHERE

Και επειδή ο καλλιτέχνης πήρε φωτιά, ιδού τα μπλουζάκια που θα φορεθούν πολύ φέτος:

Γα-μά-τος

Μην παραπονεθείτε που δεν σχολιάζω αλλα δεν έχω λόγια. Θα δείτε και εσείς

αϊ μήτρης

Dio πόρτες έχει η ζωή

Άνοιξε μια και βγήκε. R.I.P.

Portishead - Live Concert Prive, Studio 104, La Plaine Saint Denis, Paris (May 3, 2008)

apo edw to link (megaupload, 1 file)

Rodrigo Leao & Cinema Ensemble

Όταν ακόμα δεν μπορούσα να οδηγήσω και καθόμουν στο πίσω κάθισμα, περνούσα τις ώρες στις εθνικές οδούς χαζεύοντας τις κασέτες που είχαν οι γονείς μου, τους έδινα να βάλουν εκείνες που μου άρεσαν, δεν ήταν και πολλές εξάλλου, καμιά δεκαριά. Αργότερα, όταν με άφηναν να κάθομαι στο τιμόνι του αυτοκινήτου, καθόμουν με τις ώρες και ξανάκουγα τις αγαπημένες μου κασέτες με την ησυχία μου. Είναι λοιπόν κάποιες από αυτές που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ, καθώς τις έχω ακούσει εκατοντάδες φορές, τις είχα μάθει τότε απ' έξω σχεδόν, Leonard Cohen, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Ρωμαϊκή Αγορά, Λιλιπούπολη, κ.α. πολλά. Ένας από αυτούς ήταν και ένας Πορτογάλος, που είχα σχεδόν ξεχάσει και τον ξαναθυμήθηκα χρόνια μετά, όταν έψαχνα απεγνωσμένα τι να κατεβάσω από το ίντερνετ. Ήταν το πρώτο άλμπουμ του Rodrigo Leao, βασικού μέλους των Madredeus.

Και τώρα, ένα ήρεμο κυριακάτικο απόγευμα στα όρια της σήψης, παίρνω ένα μέιλ από το φίλο Ρασταγιάπη, που ρωτάει αν ξέρω τον Rodrigo Leao και τον τελευταίο δίσκο του. Τον ξέρω, λέω σαν να μιλούσα για κάποιο παλιό φίλο, και βυθίζομαι στην ακρόαση. Η κυρά δίπλα μου διαμαρτύρεται, τι μαλακίες είναι αυτές, που έχει ξεπέσει o Stuart Staples και ο Neil Hannon, αλλά εγώ δεν πτοούμαι καθόλου. Σου προτείνω όμως καλύτερα να ψάξεις τίποτα παλιότερο.
Πάρε αυτό για teaser.

Deeper into Nintendonian

Πίσω από το genre που θα στείλει τον Θανάση στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου κρύβεται η εταιρεία Torn Flesh Records. Το όλα-στο-μπλέντερ label απ' το Oregon του U.S. of A. τα 'χει βγάλει όλα στο σφυρί σε μια προσπάθεια να καταστρέψει τα στομάχια του κοσμάκη. Εδώ η πηγή.


Επειδής είναι πολλά σου διαλέγω τα καλύτερα απ' το πάγκο με τα σάπια:


(1) Pigshit (τα 'χουμε πει) - Ένα full LP με τίτλο All You Can Eat Buffet κι ένα split.


(2) The Capt. Kirk on LSD Experience - Λιγότερο metal, περσότερο nintendonian δισκάρα απ' όπου και το εξώφυλλο παραπάνω. Mario-Disco-Medley λέμε.


(3) The Grindcore Band Formely Known As Prince - Μεγάλοι κάφροι. Το 9 δείχνει φοβερό potential.


(4) EYETOFUK - Πιο traditional καταστάσεις. Κομμάτι διαμάντι Slowgasm.


(5) ElectronoizE - Καθαρόαιμο non-metal nintendonian. Τίτλος δίσκου From Moshpit To The Dance Floor. Τι να λέμε τώρα.


(6) elephantknuckle - Electro Cyber Grind. Είναι καλό.

Shako get Down With The Philly Sound

Αφού καθαρίζει ο Dimitri ρε συ, που να κουράζεσαι τώρα.

Dimitri from Paris presents "Get Down With The Philly Sound" from BBE Music on Vimeo.

Hot Genre: Nintendonian Metal

Θυμάσαι Atari Teenage Riot; Θυμήσου über-επίκαιρο σουξέ Deutschland (Has Gotta Die). Amen.

Ξέχνα genres που ήρθαν και έφυγαν σε dt - hypnagogic pop, skate folk etc. Υποδέξου τα παιδιά των ATR που τα κάνουν όλα λίμπα. Death, grind, trance, beats, bleeps, super mario fx. Όλα λίμπα λέμε! Nintendonian Metal. Όλα στο μπλέντερ! Το είδος έχει αναδείξει δυο αστέρια ως τώρα. Τους Pigshit και τους Zombie Roller Disco. Φυσικά δεν έχει κανένας κανονική full κυκλοφορία. Υπάρχει μόνο μια συλλογή με τίτλο We All Die Vol. 13. Grindcore και cybergrind του χαμού!

Ο Θανάσης πάντως έχει πάθει ζημιά. Χτυπάει φραπέδες με νερά απ' το πλυντήριο και πίνει χλωρίνες!

TUS - εδώ ο κόσμος καίγεται

Ρε Γερμά, εμείς θα τα ανακαλύπτουμε εδώ στην ξενιτιά;

Προσοχή στον funky χασάπη στο 2:08.
Δε με νοιάζει αν πεινάνε τα παιδάκια στην Ουγκάντα
Αφού η γκόμενά μου έχει Louis Vuitton και Prada
Το κομματάκι δωρεάν στο site του Tus.

Chic Freak: Slash

Με αφορμή τα dj ιδιαίτερα στον Shako, άκου πώς κλαίει ο μπαγλαμάς:

Για του λόγου το αληθές στο πόστ του ΜΑΙΚ

Μαι πέρσοναλ φέιβοριτ...σάκμαν ι λαβ γιουυυυ

Χριστόφορος ο turbojugend

Φίλε Θανάση αν έχεις δει έστω και ένα επεισόδιο από τη νέα σειρά του Παπακαλιάτη τότε σίγουρα ξέρεις ότι ο Χριστόφορος είναι turobjugend.

• Point A: Ο Χριστόφορος κάθε φορά που κατηφορίζει του σηκώνεται. Στη νέα του σειρά έχει φυστικώσει Ζέτα Μακρυπούλια, Παναγιώτα Βλαντή και μια πιτσιρίκα pas mal ηθοποιό που υποδύεται την αδερφή του. Clearly gents Χριστόφορος' got erection.



• Point B: Ο Χριστόφορος - στη σειρά - δεν έχει φίλους. Μόνο συγγενείς. Απ' την άλλη αν το καλοσκεφτείς με τα strictly-για-γκόμενες σενάρια που γράφει και τις αθεράπευτες στύσεις που τον ταλαιπωρούν δεν πρέπει να του έχουν μείνει πολλοί φίλοι στον πραγματικό κόσμο - σαν να έχουν πεθάνει ένα πράμα.



Shako ηρέμησε! This ain't a Turbonegro post, αλλά επειδή μπορεί να υπάρχουν και φλώροι - Θανάση - που μπορεί να μην έχουν τα σουξέ των Turbonegro κάνω την καλή. Με το ένα, με το δύο.

satanique samba trio

ο διονυσισμός της samba πάντα άφηνε το πίσω παράθυρο ανοιχτό για τον έξω απεδώ... και τελικά μπήκε.

το έψαχνα καιρό και με β΄ρηκε αυτό.

πάρτα... φέρτα

La plus belle poubelle : μια βόλτα με τη σκουπιδιάρα

Θανάση μου καταλαβαίνεις ότι μετά τη νίλα με τον Θρύλο έπρεπε να κάνουμε λίγο shopping therapy να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Κι επειδή η βρόχα πέφτει εδώ και μέρες στρέιτ θρου, μπουκάραμε με τον Shako στη Σκουπιδοβαλχάλα, το Boulinier. Τελικά, ο Νικήτας είχε δίκιο όταν έλεγε τι καθαρή πόλη είναι η Αθήνα, Θανάση μου δεν φαντάζεσαι τι σκουπίδι παίζει στο Παρίσι. Πάμε μαέστρο:
The Shorts - Comment Ça Va
Ολλανδομπόμπιρες σε πόλκα disco tune για να χορεύεται αποκλειστικά σε Oude Markt υπό βροχή. Όπως δηλαδή στο βίντεο.

Julio Iglesias & Willie Nelson - To all the girls I've loved before
Τι να πω, ο Willie προφανώς χρώσταγε σε IRS και ντιλέρια. Ελπίζω τουλάχιστον να'δωσε και καμιά ψιλή στον Julio.

Pachacamac - Titicaca
Στις Άνδεις δεν έχει σκουπίδια. Έχει μόνο κρύο. Και αυλούς του Πανός.

Bassline Boys - On se calme
Βελγικό new beat, διαβάστε στη Βίκυ στα γαλλικά την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του κομματιού, η οποία ξεκίνησε από το προηγούμενο χιτάκι τους War Beat.

Secret Service - A flash in the night
Σουηδοί 80άδες, με μεγάλα χιτ όπως Ten O'clock Postman και Oh Susie.

Επίσης, κάτι που πήρα κυρίως για το cult εξώφυλλο:

ΜΑΙΚ μπορεί να πέτυχες στο γερμανικό σου τουρ και την αλά Sommerville διασκευή τους στο Hot Stuff. Btw στα related υπάρχει το εξής über-freak-out-post-punk άσμα. Και για να σταματήσετε επιτέλους να με αποκαλείτε σκουπιδοφάγο, ορίστε, δεν αγοράζω μόνο σκουπίδια, show 'em Shako:

Λευτεριά στην Άντζελα: Η ακάλυπτη επιταγή απ'τα κελιά πιο δυνατή

© Ελληνοφρένεια. Νιούζ.

Κι εδώ το ταινιάκι (ΜΑΙΚ το κουτί της Πανδώρας άνοιξες, "Ο Νίντζα με την Γκλίτσα";;;) ή εδώ σε streaming.

Provokacija

Έλα ρε αρρώστεια!

Politics βεβαίως.

Ένα σχόλιο μετά μουσικής

Παρακαλώ τα παρακάτω να διαβαστούν αφού πρώτα πατήσετε το κουμπάκι με τη μουσική συνοδεία. Έτσι θα αποκλειστεί η πιθανότητα να πάρετε το σχόλιό μου για πολιτική δήλωση.



Όλοι μας είμαστε συγκλονισμένοι με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Δυστυχώς δεν μπορώ να ακούσω μουσική χωρίς να τα σκέφτομαι. Η πολιτική δεν μπορεί να είναι κάτι έξω από εμάς, γιατί αυτές τις μέρες μας κατακλύζει όλους. Έβαλα ένα τραγούδι προχθές γιατί αυτό μου είχε κολλήσει όλη μέρα. Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς μωρό μου. Όσο και αν χαίρομαι να βλέπω τους Husker Du και να θυμάμαι τα παλιά, δεν μπορώ να κάτσω να ασχοληθώ, να ψάξω, να ακούσω. Επίσης δεν μπορώ να δω ειδήσεις, να διαβάσω εφημερίδες, συγχύζομαι, τα μόνα αξιόλογα λόγια που βρίσκω να διαβάζω, που μου δίνουν κάποια παρηγοριά, βρίσκονται στο ίντερνετ, σε διαδικτυακές κοινότητες, σε μπλογκς σαν το δικό μας, όπου ο καθένας καταθέτει τη δική του μαρτυρία, τη δική του άποψη των πραγμάτων, το δικό του αίσθημα που δεν είναι φιλτραρισμένο με όρους αισθητικής, στιλ, πολίτικαλ κορέκτ αρθρογραφίας, θυματοποίησης, ηρωοποίησης, "σας τα 'λεγα εγώ τόσα χρόνια", "πώς επωάστηκε το αυγό του φιδιού" κλπ κλπ. Εμένα μου αρέσει η αισθητική του μπλογκ, ο καθένας με τη δική του βέβαια, άλλος με την μπάλα άλλος με το ΚΚΕ άλλος με τις μέντος, γενιά του χάουζ είμαστε εξάλλου, έχω διαφωνίες ως προς την έλλειψη τακτοποίησης, αλλά χαίρομαι που υπάρχει, που μπορούμε να εκφραστούμε μέσα από αυτό. Το να εκφραστούμε αυτές τις μέρες δεν μπορεί να γίνει εκτός πολιτικής πραγματικότητας. Πολύ απλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Ψάχνω τρόπους έκφρασης, στο διαδίκτυο, αυτές τις δύσκολες μέρες και ελπίζω ένας από αυτούς να είναι και το μπλογκ μας. Αν διαφωνείτε, θα το εγκαταλείψω για λίγο καιρό μέχρι να μπορώ και πάλι να γράψω κάτι αποκλειστικά για μουσική.

ΚΑΠΙΤΑΛΑ - ΖΙΓΚΟΥΑΛΑ

Πρώτα απ’ όλα τι σημαίνει πολιτικς?

Οι απόψεις μας για την επικαιρότητα, οι γενικές πολιτικές απόψεις μας ή ένα λινκ που μπορεί να έχει και πολιτικές αναφορές. Τα ποστ του τεο και του μιχάλη είναι πολιτικς?

Αν και καταλαβαίνω (όσο μπορώ βέβαια) το πνεύμα σας σχετικά με τα πολιτικς δεν νομίζω πως μπορώ να συμφωνήσω, ειδικά για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.

Διότι αν δεν κάνω λάθος το βλοκ ξεκίνησε με σκοπό να σταματήσει το ατελείωτο σπαμάρισμα (αν και δεν νομίζω πως τα καταφέραμε) και δεύτερον να εκφράσει ο καθένας τι μαλακία του έστω και με αφορμή τη μουσική. Αν λοιπόν κάποιος τα έχει πάρει και θέλει να τα πει ας τα πει ή αν νομίζει πως έχει μια ενδιαφέρουσα άποψη πάλι ας την πει και επειδή νομίζω πως όλοι σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό έχουμε αντίληψη της αισθητικής και της αυτολογοκρισίας θα το κάνει και με δόση καλλιτεχνίας (όπως ήδη γίνεται πιστεύω) και ανάλογη θα είναι και η απάντηση.

Εκεί που θα συμφωνήσω είναι ότι στο βλοκ δεν υπάρχει χώρος για κοκκορομαχίες.

Ωραίος ο βερπαλιστικός αυνανισμός αλλά γαμάτε και λίγο γιατί χανόμαστε.

Το παραπάνω το ανεβάζω στο βλοκ με βλάβη της αισθητικής αλλά αυτό ακριβώς θέλω να τονίσω. Αν όλοι συμφωνήσουμε σε κάτι διαφορετικό, κανένα πρόβλημα.

Όσο για το ποστ του κκε σας προτείνω να βρείτε τη χθεσινή ομιλία της αλέκας στη βουλή. Ακολουθεί το σχόλιο του μάτσα περί συνέπειας...

Συγνώμη για τα γκρικνικά και την κουβέρτα.

Αφιερωμένο Λέμε

Σιγοντάρω Rastagiaire και αφιερώνω αυτό το κομμάτι στους τσολιάδες του αγνώστου, στη Ντόρα που είπε ναι, στον Κυριάκο που έμεινε στο κόμμα χωρίς κηδεμόνα, στα ζώα που έκαψαν 3+1 και στο χοντρό με το μπλε Punto απ' τη Βούλα που τάισε ναφθαλίνες τ' αμάξι για να έρθει πιο γρήγορα από Ξάνθη και τώρα που χέζει καθιστός λέει όλο μαλακίες.

George says: Άι αμ ε μαν, τζαμπ ορ νο τζαμπ

Στο πνεύμα των ημερών, ένα μάσιβ 80s πολιτικό χιτάκι του Γιώργου (όχι αυτού ρε του άλλου). Υπενθυμίζω άλλωστε το Grave του Don McLean.

Εδώ η full version. Βίκυ.
Do you want to work? - NO
Are you gonna have fun? - YEAH
Do you want to be a jerk? - NO
Are you gonna stay young? - YEAH
Everybody say Wham! - WHAM!
Say Bam! - BAM!

Lubricated Goat

Δειγματίζω Θανασάκη μου τους συμπατριώτες και σύγχρονους του Crocodile Dundee, τους Lubricated Goat - ναι ρε καραμήτρο Αστραλοί είναι. Γίνανε μούρες γιατί τσίτσιδοι βγήκαν στην τηλεόραση όπως μαρτυρά και το video. Πρώιμο sludge, δρακουλιάρικο grunge πες το όπως θες, το Paddock of Love τα σπάει πάντως. Αργότερα τους φώναξε ο Mark ο Arm στο Seattle και κάναν τους Bloodloss. Άλλο post αυτό.

New Day Rising.

Με ελαφρώς διπλωμένο σελοφάν, είναι ο τρόπος που θυμάμαι αυτόν τον δίσκο, τον αγαπημένο μου από Husker Du. Ενδοσκόπηση, ανασύνταξη και καινούριες μέρες. Θα τον βρείτε εδώ. Πάντα προτιμούσα τα κομμάτια του Hart. Diane, Pink Turns To Blue, Never Talking To You Again, Girl Who Lives On Heaven Hill, Don't Wanna Know If You Are Lonely. Είμαι ποπστερ τελικά το παραδέχομαι. Αν δεν έχετε ασχοληθεί με Husker Du, είναι από τα πράγματα που θέλω πολύ να μοιραστούμε.

Και επειδή δεν αντέχω να μην βάλω λινκς, εδώ το Metal Circus με το Diane που δεν είναι των Therapy? και μπλα,μπλά.


Εδώ, το Zen Arcade που είναι τόσο καθηλωτικά συγκινητικό ώρες ώρες που ντάνες ριβιούερς, αρνούνται να ακροβατίσουν λεκτικά για πάρτη του από σεβασμό στο συναίσθημα.
Tέλος, το Candy Apple Grey εδώ. Καθαρότερη παραγωγή, εξίσου ποπ θαρρώ με το New Day Rising (minus the feedback), εξίσου δυνατό συναισθηματικά.

Ηusker Du?
Kαι θυμηθείτε πως ήσασταν ουσιαστικά, πριν οτιδήποτε αρχίσει και τελειώσει. Η συγκατάβαση ας έρθει μετά. Προς το παρόν απλά σκεφτείτε και ας αρχίσει καινούρια μέρα.

Η Λύση

Σωθήκαμε! Θανάση πάρτο γιο της Μαργαρίτας.

οχι πολιτικη στο μπλογκ ρε παιδια

γιατι ειμαι κκες και μπορω ευκολα να τα αρχισω να τα χωνω. ομως με τα πολιτικα ποστ το μονο που θα καταφερουμε ειναι να μαθουμε ο ενας τις αποψεις του αλλου. δυσκολα θα πεισει ο δεξιος τον αριστερο και τουμπαλιν οσο λογικα και αν νομιζει ο καθενας οτι ειναι τα επιχειρηματα του. εχω προσφατα, ζεστα συμπερασματα πανω στο θεμα.

με τις πολιτικες συζητησεις δεν εχω κανενα προβλημα, αλλα δεν νομιζω οτι το μπλογκ ειναι το σωστο βημα. αν διαφωνειτε πειτε το να το κανουμε εντελως μπουρδελο

φιλε πετραν, 1 και μοναδικο σχολιο στο ποστ σου. σε ποιον απευθυνεσαι? στο κομμα? στην γγ? η σε μενα σαν ψηφοφορο του κομματος? παντως το λινκ στον Ρ μια χαρα τα ελεγε, απλα και ομορφα. αμα δε σαρεσει ειναι αλλο θεμα. μην κανεις πως δεν καταλαβαινεις ομως.

Crimetime Baby

Σε πόσα δισκάδικα τον έχω προσπεράσει αυτόν το δίσκο ένας Θανάσης ξέρει. Και μάλιστα τον προσπερνάω και πολλά χρόνια - απ' το 2005 παρακαλώ. Τον άκουσα στο ράδιο σήμερα τυχαία και με έφυγε το τσαούλι σε λέω! Ο brother στο δισκορυχείον το περιγράφει ως εξής "Ένας σπάνιος συνδυασμός τζαζροκικού εξτρεμισμού και ηλεκτρονικής noise παραζάλης (το άλμπουμ είναι πνιγμένο στα bleeps και τα εφέ)".

Ζόρικος δίσκος για ζόρικες εποχές. Free jazz για δύσκολες ώρες κτλ.

López & Frusciante - Κάλμα Χοντρέ!

Ο Θανάσης είναι σε αναβρασμό!!! Αφού οι συνομιλίες του με τους πολιτικούς αρχηγούς του τόπου απέτυχαν παταγωδώς αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του! Περιοδεύει στον πλανήτη και έχει καθημερινά επαφές με κορυφαίους έΛΛΗΝΕΣ μάνατζερ της αλλοδαπής. Στελεχώνει την επανάσταση που θα σώσει τον τόπο. Το σκέφτηκε λίγο αργά γιατί μπήκε Μάης και ήθελε να το κάνει Απρίλη. Υπομονή μέχρι του χρόνου guys.

Μέχρι τότε άκου το δώσε-ότι-έχεις δισκάκι των Frusciante και Lopez. Βασικά αν πας να το κατεβάσεις θα σου ζητήσει ένα χρηματικό ποσό, το mail σου και την χώρα που μένεις. Αν βάλεις Greece στο χρηματικό ποσό μπορείς να βάλεις και μηδέν!!!

ΚΚΕ ΑΘΑΝΑΤΟ

Το ξέρω ότι μπορεί να ακουστώ συντηρητικός και ενδεχομένως να παρεξηγηθώ αρα σας εχω σκυλοβαρεθεί ρε ΚΚΕδες.

Μου θυμίζει λίγο καταχώρηση manual " Πώς να γίνεται διάσημος σε μια μέρα" αυτή η κίνηση. Καμία απολύτως πολιτική πρόταση και μονάχα σπασμοδικές αντιδράσεις που μόνο γραφικές για άλλη μια φορά μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει.

Ντάξει μπράβο καταφέρατε να ταίσετε τα παχουλά bonus των Ελληνικών desks των διεθνών τραπεζών, των ειδησεογραφικών πρακτορειών, του Reuters, του BBC και δεν συμμαζεύεται δίνοντας εσφαλμένες εντυπώσεις αποσταθεροποιήσης στέλνοντας τα spread στο Θεό και το ελληνικό χρηματιστήριο στον τάφο και δώσατε τροφή σε κάθε αρχίδι Πρετεντέρη να σας κράζει στα βραδυνά talk shows. Πρέπει να καταλάβετε επιτέλους οτι αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί του κάθε ανεγγέφαλου χρηματιστή που με ένα- δύο deals σας στέλνει ακόμη πιο βαθεία στα όρια της ανέχειας και στα χέρια του κεφαλαίου που τόσο πολύ μισείτε.

Βγείτε στο δρόμο συγκρουστείτε, διεκδικείστε, οργανώστε και μην δημιουργείτε μόνο εντυπώσεις. Κάντε πολιτική, προτείνετε λύσεις, υπάρχει διαφορά. Η μιζέρια, η αδικία και η αδιαφορία ως προς τον 'Ελληνα πολίτη βρίσκονται στο προσκήνιο όσο ποτέ άλλωτε. Ο κόσμος δεν είναι χαζός! θέλει ελπίδα, λύσεις και ρεαλισμό και το τελευταίο που χρειάζεται είναι να βλέπει ένα μάτσο μαλάκες να τον μπερδεύουν και να προσπαθούν να τον καπελώσουν με παιδίαστικες ιδέες. Έλεος πιά βαρέθηκα!

Προσπάθησα ανεπιτυχώς να κατανοήσω την "γραμμή" του ΚΚΕ για την ηλίθια αυτη κίνηση και για αυτο παραθέτω την απάντηση του γραφείου τύπου του κόμματος εδώ μπάς και ξεστραβωθεί κανείς και καταλάβει και έπειτα μου εξηγήσει.

The Burger Project

Patriwtes me apopsi pou katathetoun edw.Kai mono gia to MOUNTAINS OF KORYTSA aksizei.

Snakes And Devils: Songs to Hold Your Head When You're Drunk

Για τους Drive Like Jehu των Speedo (Rocket From The Crypt) και Froberg τα είχαμε ξαναπεί. Τους Rocket From The Crypt τους φυλάω γι'αργότερα γιατί τους ακούω έτσι κι αλλιώς συνέχεια και ξανασκέφτομαι το τατουάζ που λέω να κάνω τα τελευταία οκτώ χρόνια και ουσιαστικά δεν τους ξεχνάω με τίποτα λέμε.

Οι Ηot Snakes και πάλι των Speedo και Froberg περίπου δέκα χρόνια μετά τους Drive Like Jehu φέρνουν πιο στρέητ πανκοροκενρόλ με αιχμές τόσο περίπλοκου jehu-like χαρκόρ όσο και μπολιάσματα rocket from the crypt αμεσότητας. Μπουκωμένοι ενισχυτές, χεσίματα πάνω σε τυχάρπαστους garage revivalists και χυμένες μπίρες. A και ο ντράμερ τους λέγεται Kourkounis. Jason Kourkounis, i believe, without double-checking. Ye.

Το τρίτο τους lp μέσα σε έξι χρόνια και το προτελευταίο πριν διαλυθούν, ονόματι Αudit In Progress (2004) είναι και το πιο ικανοποιητικά σπασιδιάρικο. Εδώ θα βρείτε δισκογραφία των και γενικά πολύ σωστό πανκοροκολοίδι.

Προσωπικά αγαπημένα τα Mystic Decade, Βrain Trust και Kreative Kontrol.

Kαι επειδή το πάτωμα και η παρατήρησή του ως ενασχόληση εξολόθρευσης χρόνου, είναι εκκολαπτόμενη αγάπη, να και άλλη μια μπάντα/φίλος που σας τους έχω αναφέρει στο ίδιο ποστ με τον Speedo.

Murder City Devils το όνομα αυτών και από τις γκαρατζοπανκοροκενρόλ στάχτες τους (τις εν Sub Pop σταυλισθείσες) μπορεί να έχετε συναντήσει τους Pretty Girls Make Graves και τους συγκλονιστικά και θεόβαρεια αλλέγκρους (ναι, το ξεφούρνισα) Big Business (ήτοι τα δύο τέταρτα των Melvins ως έχουν τα τελευταία χρόνια). Με βάση τα παραπάνω πρέπει, Πρέπει να κάνουμε υπερ-ποστ για μπάντες απο Olympia και να πιάσουμε και Karp και Tight Bros From Way Back When και riot grrls και δεν συμμαζεύεται. Και ναι, ο ντράμερ Coady Willis (o συνδετικός κρίκος ανάμεσα στους MCD και τους Melvins) αποτελεί αδιαμφισβήτητη ατραξιόν αλλά είμαι σίγουρος πως με ελάχιστο αλκοόλ μέσα σας θα συγκινηθείτε από τη φάλτσα βραχνάδα του Spencer Moody αλλά και από τα γκρουβαριστά πληκτρίδια που πασπαλίζουν νιουγουεήβισμα και ανεπαίσθητο γότθισμα στα drunken singalongs της μπάντας.

Bάζω εδώ μίτο για το In Name And Blood, τον πιο ευκολόπιοτο πχιοτικά δίσκο τους (με παρτοχιτάρες τα I Drink The Wine και Rum To Whiskey και γενικά νον στοπ σωστά κομμάτια) αν και ομολογώ οτι δύo εκ των αγαπημένων μου και πιο νταλκαδιάρικων (για ξεχωριστούς λόγους) άσματά τους βρίσκονται στο υπέροχα τιτλοφορημένο Empty Bottles, Broken Hearts και είναι τα 18 Wheels (νταλκαδιάρικο και νταλικέρικο παράλληλα, τί ευτυχία, non?) και Every Shitty Thing οπότε νάτο και αυτό και σε 320 οκτάνια.

Προτείνω για πιώματα, άκουσμα πρωτα του In Name And Blood (2000) για τα πολλά ξύδια και έπειτα το Empty Bottles (1998) ώσπου να διυλιστεί στο Every Shitty Thing που όντως θα σου κρατάει το κεφάλι ενόσω κοιτάς γόπες στο πάτωμα με θυμηδία.



Παρατηρήστε εκτός από το πόσο τα Σπάνε λάηβ, το infatuation με ναυτικά καπέλα και με sailor love in general, που θα συναντήσουμε είτε σε sailor themed ποστ είτε την άγια εκείνη ώρα που θα μιλήσουμε για τους Tubronegro.