Τις προάλλες - μετά το φοβερό ντοκιμαντέρ για τα βρετανικά synth - είπαμε με το Θανάση να δούμε στα καπάκια και το ντοκιμαντέρ για το kraut. Όλα τα καλά παιδιά μίλησαν στην κάμερα, αλλά μόλις βγήκε ο Holger ο Θανάσης πάτησε pause για να πιούμε νερό στο όνομά του. Νερό όχι απ' τη βρύση, αλλά απ' την πισίνα. Και όχι μία, αλλά δύο φορές.
Απ' το χλώριο το πολύ χαλαστήκαμε κι βάλαμε να ακούσουμε Stockhausen, που έκανε ιδιαίτερα στο Holger στο λύκειο. Παραδίπλα όμως είδαμε ένα video που μίλαγε ο Boulez και έλεγε τι φοβερός τύπος είναι ο Zappa. Ψάρωσα, ο Θανάσης όμως με είπε: "Κλάιν ρε, έχουν κάνει και δίσκορε".
Τα πήρε ο Θανάσης που τίποτα δεν ήξερα και για τιμωρία μου έβαλε 1, 2, 3 δίσκους του Sugarcane που έπαιζε βιολιά στου Zappa που και που - ο Θανάσης μου το 'πε κι αυτό. Επειδή όμως το βιολί δεν είναι πουλί να το παίζουνε πολλοί με έβαλε και τούτο το ακατέργαστο πολύτιμο κοτρόνι που το σμίλεψαν ο Leroy Jenkins με το βιολί του και ο Rashied Ali με το τουμπελέκι του. Κι αν η ενορχήστρωση κάνει κάτι σε εμποροπανήγυρη κακό δεν είναι, jazz είναι. Χοντρέ μην το καταπιείς αμάσητο γιατί είναι τραχύ επειδή είναι free.
Καλοφτιαγμενο και κατατοπιστικοτατο δοκιμαντερ περι της ελεκτρονικης μουσικης στην Αγγλια , βρισκεται εδω. Αν παλι βαριεστε να το κατεβασετε, υπαρχει το youtube:
Εμπεριεχει δοκουμεντα σχετικως με: 1.τον Wendy ή Walter Carlos (μα πως μου ειχε ξεφυγει τετοια μορφη-ηξερε ο Stanley) (εδω κι εδω 2 χαρακτηριστικα δειγματα δουλειας του/της)
Wesley #1: Fred Wesley. Πρωτοπαλίκαρο του James Brown, κουμανταδόρος των JBs. Θεός της γονιμότητας και της γεωργίας για τους δωδεκαθεϊστές χιπχόπερς. Ιδού το Breakin' Bread ευαγγέλιο και το έπος Damn Right I Am Somebody απ' όπου και το δείγμα.
Ο Cyril Davies έπαιζε τα μπλου από πολύ παλιά. Πιονέρος φυσαρμόνικας στα Λονδίνα έμαθε λένε στον Μιχαλάκη το Jagger να φυσάει και αυτός το εργαλείο. Απόθανε όμως νωρίς και δεν ηχογράφησε σουξέ πολλά. Έκανε ένα EP με τίτλο The Sound of Cyril Davies που αλλάζει χέρια για 70 λιριά και δεν υπάρχει και στο net. Το σουξέ το μεγάλο του EP - το Country Line Special - υπάρχει σε διάφορες συλλογές μεταξύ των οποίων και τούτη.
Επίσης ήσαν φίλος με τον Αλέξη Korner πούταν και αυτός πιονέρος μεγάλος και έπαιζε τα μπλου από παλιά κι αυτός. Μαζί κάναν και μπίζνες και δίσκους. Ο πρώτος τους - R&B from the Marquee - είναι εδώ. Ο Αλέξης βέβαια έζησε κάτι τις παραπάνω και έφτασε να κουμαντάρει ολόκληρη ορχήστρα που τη λέγαν Collective Consciousness Society ή CCS και πούπαιζε κι αυτή τα μπλου με τρόπο τζαζ όμως. Απ' τους τρεις τους δίσκους τον πρώτο τον έχει ο Θανάσης και λέει ότι είναι διαμάντι, ο δεύτερος δεν είναι κακός και τον τρίτο δεν τον έχω ακούσει καν. Δειγματίζω χιλιοπαιγμένη διασκευή από τον πρώτο τους.
Όπως γράφει και ο θεός ελληνάρας κάτω από το ιταλικό: teris xrissssssssoooooooooooooooooooooosssssssssssssssssss re ampaloiiiiiiiiiiiii
(αν θέλετε το κομμάτι σας παραπέμπω στο προτελευταίο ποστ του τεό, δηλαδή check your inbox. αν και o εν λόγω συνάδελφος έχει ειδικό ποστ για τον Τέρη, και τώρα που το σκέφτομαι θα τα κατεβάσω για να ακούσω το Μικρή Ντιλάιλα.)
Διηγήσου μας, παραμυθά Διηγήσου μας μια ιστορία, κι ας είναι μύθος Μίλα μας γι’ άλλους καιρούς Για τη Λούντζα, για την κόρη της Δράκαινας και το γιο του Σουλτάνου
Ξεκίνα με το "ήταν μια φορά" Κάνε μας να ονειρευτούμε Ξεκίνα με το "ήταν μια φορά" Όλοι έχουμε μια ιστορία στο βάθος της ψυχής
Διηγήσου και ξέχνα ότι μεγαλώσαμε διηγήσου σαν να ήμασταν παιδιά Θέλουμε να πιστέψουμε σε όλες τις ιστορίες Μίλα μας για τον παράδεισο και την κόλαση για το πουλί που ποτέ δεν πέταξε Δώσ' μας το νόημα της ζωής
Διηγήσου, όπως σου διηγήθηκαν Μην προσθέτεις, μην αφαιρείς τίποτα Πρόσεξε, γιατί θυμόμαστε Διηγήσου, βόηθα να ξεχάσουμε την πραγματικότητά μας Άσε μας να χαθούμε στο "ήταν μια φορά".
Από άκρη σε άκρη της Μεσογείου, χωρίς άγκυρα, μεσημεριανή ραστώνη, καλοκαιρινός έρωτας, χωρίς άγκυρα. Από το Μαρόκο στη Γαλλία, χειροποίητο και με ετικέτα blue note. Το κλιπάκι υπογράφει ο αγαπημένος μας Tony Gatlif. Αν δεν κατέεις από τόρεντς, πες μου να σου το ανεβάσω.