Parta

Μίμης ...

M.I.A. + Romain Gavras "Born Free"

Αφού έχει βουίξει το διαδίκτυο, για πείτε κι εσείς τη γνώμη σας. Εμένα πάντως πιο πολύ μου κάνει για μουσική που γράφτηκε για την ταινία, παρά για βίντεο κλιπ που γυρίστηκε για τη μουσική. Επίσης νομίζω ο Romain έχει δει το Punishment Park. Εσύ το 'χεις δει, Θανάση;

VA - Sixteen F**king Years Of G-Stone Recordings (2010)

Η εταιρεια μυθος κανει ανασκοπηση , εδω το βρησκετε με ενα απλο mail

Hayseed Dixie - και γαμω τα live

αμα εισαι ροκας βεβαια. 2 ωρες ροκ διασκευες. πολυ βλαχιά ρε παιδι μου.

TESTIFY λεμε

Cypress Hill – Rise Up

e, pare kai to comeback sto lofo me ta kyparisia
a, min ksexasw : summetexei kai o Daron Vartan Malakian

MGMT - Congratulations

o filos edw to anevase (gia na min paraponietai o diomestinsoupa)

Στον κήπο των Clogs

Είχες ακούσει το Lantern; Ήταν ωραίο δισκάκι. Το παρεάκι από τους The National άμα σου λέει αυτό κάτι. Τώρα επιστρέφουν με το The Creatures in the Garden of Lady Walton. Το έγραψαν λέει σε έναν κήπο στην Ίσκια και το ηχογράφησαν στο Μπρούκλιν και στο Σίδνευ. Φυσικά δεν θα το έπαιρνα είδηση αν δεν συμμετείχε η αγαπημένη μου Shara Worden (aka My Brightest Diamond). Για να δούμε σου αρέσουν.

ΝτουΠουΡντουΠουΡντου: Σάκης Κούκος perreo Σερραίο

Ομολογώ ότι ντρέπομαι για την άγνοιά μου. Συνέντευξη εδώ , όπου αναλύονται τα πάντα από την πολιτική διεύρυνσης της ΕΕ μέχρι την τιμή ενός CD. Η πιο πρόσφατη διπλωματική δράση του Σερραίου καλλιτέχνη εδώ. Εδώ σε πιο r'n'μπέτικο mood, και flow που θα ζήλευε ο Μαζό. Κι εδώ σολάρει στην Strat με άνεση που θα ζήλευε κι ο Αλογοσκούφης. Επιτέλους ένας Έλληνας που κάνει διεθνή καριέρα. http://www.sakiscoucos.com

Δι.Νε.Του

Φιλιώ Πυργάκη

spread the love

Αγαπώ Δελαπόρτα - Μια βόλτα στη χωματερή

Με του germa το ποστ συγκινήθηκε ο Θανάσης και βγήκε γύρα με τη σκουπιδιάρα στο net. Όλα ρε τα βρήκε. Τα πάντα όλα λέμε. Από το Ο Παντόφλας και ο Κιτ και το Χαμός στο Αιγάλεω City μέχρι το Χούλιγκανς και το Οι βλάχοι προτιμούν τραβεστί.

Πάρε avant-garde greeklish disco unix τίτλους αρχής στο επικό Τα Μεγάλα Καμάκια Των Τραβεστί (a.k.a. Προτιμάμε Ελληνικά Και Ανώμαλα):

styl louganis

Nuggets

Μια απο τις καλυτερες ψυχεδελοσυλλογες ever made. [flac κατασταση]

A midi, ils frappent dans le bureau, je compte les coups

Που λες, Θανάση μου, πέτυχα στην Κομισιόνε την Μαρία σήμερα και τα λέγαμε, και μου'πε να ποστάρω κάτι για την περίσταση, γιατί δεν την παλεύει με τα ψάρια και έχει πήξει.

Βαγγέλη

Ο Βαγγέλης δεν τη πάλευε στη βουλή από παλιά - λες να τον πίεσαν οι δικοί του να γίνει βο(υ)λευτής ;)
Γι' αυτό μάλλον το 'ριξε στο φαΐ. Και το γυμναστήριο ήταν τόσο κοντά...

Το Μανιφέστο των Tags

80s (3) 90s (6) acid house (1) alternative rock (3) Ambient (2) Athens (4) balearic (1) blues (4) book (1) brasil (2) breaks (3) calypso (1) canada (1) compilations (1) comrades (3) concerts (7) covers (4) crust (1) deutsch (3) disco (6) documentary (1) downtempo (2) dream pop (5) drumNbass (1) dub (2) Electronic (23) epic (1) Experimental (2) films (4) folk (9) French (7) funk (5) fusion (2) garage (1) gay (1) greek (25) hardcore (2) henry mancini (1) hipster shit (5) hollywood babylon (2) house (1) hydrahead (1) Internet (3) italia (1) jazz (7) john "speedo" reis (1) judge dredd (1) kitsch (2) kraut (4) latin (2) lists (1) live (5) lounge (1) mashups (1) metal (4) minimal (1) misc (6) mixed (3) mos (1) mpala (4) musicals (1) must (2) news (4) next big flop (4) nightlife (2) no wave (1) noise. (1) Nordic (1) oldies but goldies (4) out of print (11) politics (2) pop (2) post punk (2) posters (1) powerviolence (1) press (2) psychedelic (16) punk (13) queercore (2) radio (1) records (49) rock (20) sludge (1) soul (2) Soundtracks (5) stoner (1) surf (1) theremin (1) trash (6) Turkey (1) Twra ti tag na balw mou lete? (3) Very special songs (7) video clips (30) world (2) Διαμάντι (11) Διαμάντι (Λιτσα) (1) ΕΠΟΣ (4) κάψιμο (15) καλτ (16) κατσαπλιάνκ (3) μαγνητικός τομογράφος (2) μπουτλεγκ (1) σουτιεν (1) φιάσκο (7) ψυχεδέλεια (3)

Ρε σύντροφοι σοβαρευτείτε, τι σας έπιασε πάλι; Τα tags έχουνε μια πρακτική χρησιμότητα: βάζω κάτι και μετά από κάποιους μήνες μπορώ να το ξαναβρώ ψάχνοντας στις ετικέτες. Δεν με νοιάζει τι θα γράφει η ετικέτα, αλλά αν κάθε post έχει και 2-3 νέα tags δεν με βοηθάει να βρω οτιδήποτε. Πριν κάποιο καιρό έσβησα καμιά 15αριά άχρηστα tags, τώρα θα πρέπει να προβώ σε νέα μέτρα. Γι' αυτό λέω κάντε το από μόνοι σας καλύτερα, για να μην δρω ως η αυθαίρετη εξουσία του αδμινιστράτορα με το μπλάνκο και το μαστίγιο. Πειθαρχία σύντροφοι, μόνο έτσι θα ξεπεράσουμε την κρίση.

Εκ του ΔΝΤ

Jesus Blood

Άκουγα λοιπόν που λες αυτό το κομμάτι σε μια συλλογή που είχε στείλει κάποτες ένας από τους συμπλογκίτες, με διάφορες περίεργες συνεργασίες του Cave και του Waits. Τι καλύτερο για τη γνωστή διαδρομή Γαύριο-Άνδρος. Και πέφτω σε αυτό το κομμάτι, που σίγουρα το είχα ξανακούσει, αλλά αυτή τη φορά κολλάω, τι σκατά είναι αυτό μου λες;



Ψάχνοντας λοιπόν βλέπω ότι είναι ένα κομμάτι του 1971, του Gavin Bryars, ο οποίος στη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας του Alan Powers άκουσε έναν άστεγο γέρο στο Λονδίνο να το τραγουδάει. Ακούγοντας την ηχογράφηση διαπίστωσε ότι ήταν μια σχεδόν τέλεια λούπα και αποφάσισε να προσθέσει τη δική του ενορχήστρωση προσπαθώντας να σεβαστεί όσο το δυνατόν περισσότερο την αίσθηση που άφηνε το τραγούδι. Κυκλοφόρησε το 1975 στην εταιρεία του Brian Eno, στο δίσκο του The Sinking of the Titanic, ενώ ο άγνωστος τραγουδιστής δεν έζησε για να ακούσει την εκτέλεση. Πολύ αργότερα, το 1993, κυκλοφόρησε και ο δίσκος Jesus Blood Never Failed Me Yet με τη συνδρομή του Tom Waits. Λίγο άσχετο αλλά και σχετικό, το Sinking of the Titanic σαμπλαρίστηκε από τον Aphex Twin, στο κομμάτι με τίτλο Raising the Titanic. Ιδού και αυτό:

Shots In The Dark: Surf The River Of Darkness.

Kαι μιας και υπάρχει η πρεμούρα για κυλίσματα σε πατώματα αλλά δεν πρόκειται να υλοποιηθεί άμεσα η προοπτική, πριν το ξεχάσω για πααάντα, να και μια καταπληκτική συλλογή/tribute στον Ηenry Mancini με σερφ/πανκ/lounge διασκευές σε γνωστά άσματα συν theremin χαιδολογήματα και εξώφυλλο με τη Rose McGowan πριν την σπιλώσει ο Μarilyn Manson, πριν αντικαταστήσει τρόπον τινά την Σανον Ντοχερτυ/Μπρέντα στο Charmed και πριν αντικατασταθεί φιλμικά το πόδι της με πολυβόλο. Θυμάμαι σαν χτές να το πετυχαίνω πανάκριβο σε ράφι του Ηappening και να περιμένω να το αγοράσει κολλητός για να το γράψω σε κασέτα. Highlight η διασκευή στο Touch Of Evil από τους έτσι κι αλλιώς αγαπημένους Man...or Astro-Man? από τους οποίους και το κάτωθι video πολύ κοντά στην αισθητική, την ώρα και την διάθεση που φευγαλέα θωπεύουμε, ψηλαφίζουμε, αγαπητοί μου. Καληνύχτα.



A ναι, εδώ!

Drive Like Jehu: Screams In The Night

Moνωτική ταινία πάνω σε τρίχα. Καπου εκεί μετά τους Rites Of Spring, κατι στενά δίπλα στους Fugazi και σε καλύτερη γειτονιά από τους Quicksand, κροτάλισαν, σύρθηκαν και ξεψύχισαν. Ο κιθαρίστας John "Speedo" Reis έφερε πιο κοντά τους Rocket From The Crypt του στην mainstream επιτυχία και στο ατόφια ζωογόνο παρτάρισμα, αλλά είναι αμαρτία να προσπερνά κανείς τους δύο δίσκους των Drive Like Jehu. Το ομώνυμο (91) εδώ και το Υank Crime (94) εδώ.

Σπόροι για Refused, Snapcase και καλό ποσχαρκόρ γενικά. Και τέλειοι δίσκοι για πατώματα, μικρές ώρες και άδεια μπουκάλια.



Επόμενες φορές για Pitchfork, Rocket From The Crypt, Hot Snakes. Yπόσχομαι, όλα αξίζουν.

MC Yinka - Αλάνα

Τι Λάγος τι Πόρτο Λάγος. Μάλλον τελευταίος τον έμαθα τον Μανώλη. Ωραίο τραγουδάκι, ωραίο και το κλιπάκι. Εδώ τα λοιπά.

Μια καλή κριτική εδώ.

δυο σε ένα

ο μαξ μίξαρε μοσ και νταπ, ιδού for free.
δες και το τζειντιοχεντ.


συνέχεια με την ταινία που λογικά στην εποχή της προκάλεσε τα κοινωνικά αντανακλαστικά με το θέμα ταμπού που έθεσε και έθιξε. Στα πρώτα του βήματα και ο δελαπόρτας, μετέπειτα βιογράφος του έθνους.

Have one on me

Διάβαζα χθες ένα όμορφο άρθρο του Γιάννη Πετρίδη και δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Δεν έχω προλάβει να το ακούσω, αλλά είμαι σίγουρος ότι η Joanna δεν θα μας απογοητεύσει.

Man Is The Bastard!

Για να αντισταθμίσω την κάτωθι φλωριά και για να μην κατευθύνω άλλο οργή προς φύση και λοιπούς μεταφυσικούς παράγοντες (τον Γκοτζίλα, την Ισλανδική Ηφαιστειακή Τέφρα, το Κάρμα κτλ.) ποστάρω κάτι που θέτει τα πράγματα στην σωστή τους βάση:

Ατρόμητα βίαιο comp, με επτάιντσα, το sum of the man lp , μπάσο-ντράμς μπροστά, punk blasts, sludge κοψίματα, noise ηχόχρωμα, σκατοψυχιά, πολιτικοκοινωνικά (sic) ερείσματα, 91 με 97, όρισαν το subgenre power violence. και πιονέρισαν ουσιαστικά! Τους βρίσκετε εδώ . Σήμερα αφού δεν πετάω, πάω να δω Amps For Christ του Barnes των MITB που λογικά είναι αδύναμο, χίπικο, φολκονοιζικο λαηβ αλλά παίζουν σε μια pub που έχω να παω χρόνια στο stockwell και γιου νοου λετς κιπ ιτ αντεργκραουντ εντ ολ δατ σιτ ναπούμε. (το Wire τί λέει γι'αυτούς, τους συγκρίνει με τίποτα Charalambides, what's the deelio ε;)

UPDATE:

I am afraid that tonight's show has been cancelled because Amps for Christ are stranded in Portugal as a result of the volcanic ash cloud.

They have been trying hard to make alternative travel arrangements, and we've had our fingers crossed it might work out, but unfortunately there's no way they can get to London.

Those of you who have bought tickets can obtain full refunds from Wegottickets.com. Our apologies to all of those who were looking forward to this show - we're gutted too!

ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!
Tί αλλο θα γίνειιιιιιιιι; H τέφρα τα χει βάλει μαζί μου προσωπικά! Θα σε νικήσω καταραμένηηηηηηηηηη!

Norman Palm

Γεγμανός designer που παίζει χλιαγή folk(!?!). Έχει διασκευάσει και Cindy Lauper. Τελείως φλώγος.

Through Fire and Brimstone for Ink and Paper.

Aν μου έλεγε κανείς σήμερα το πρωι που κοίταξα το tfl.gov.uk για να δω αν όλα είναι οκ με το μετρό, οτι ο Godzilla τα έκανε λαμπογυαλο στο Χιθροου, όποτε παρακαλώ σας πολίτες, μην πλησιάζετε, θα μου φαινόταν πιο λογικό από το σύννεφο ισλανδικής ηφαιστειακής τέφρας που γείωσε όλες τις πτήσεις. Δις σιτ ιζ μπίμπλικαλ, μον. Η aegean ήταν η μόνη που θα έκανε πτήση μαζί με μιά άλλη προς Πορστογαλία. Αλλά φευ-μέσα στο αεροπλάνο μας είπαν πως δεν μας αφήνουν να πετάξουμε. Ετσι κρατανε πίσω το μεγαλείο μας, καταλαβαίνετε, μπλα , μπλα, μπλα, μπλααα.

Οπότανε τί να ακούσει κανείς όταν τα πλεμόνια γεμίζουν θειάφι και οι Δαντικές εικόνες πηρουνίζουν τα οπίσθια;

When shit gets biblical?


Orphaned Land- "Mabool: The Story of The Three Lords of Seven".
Kατακλυσμός εδώ.
Aμανέδες, βιβλική καταστροφή, σύζευξη θρησκειών από Ισραηλίτικη μπαντα με δυνατά ερείσματα στον αραβικό κόσμο, βαρεια ριφφολογία και συγκινητικοί υμνολογισμοί. Καμμιά, απολύτως καμμιά, post ειρωνεία, ένας από τους καλύτερους δίσκους των τελευταίων δέκα ετών, λέμε. Aν το έβαζε άρθρο το wire, θα τ'ακούγατε ρε!

http://en.wikipedia.org/wiki/Orphaned_Land

και

υ.γ. Ξέχασα να αναφέρω τον λόγο για τον οποίο θα τα βάλω με στάχτη και οργή αύριο: Comicdom Con 2010. O συμπλογκίτης σας είναι στέλεχος και all around γκιόζης εκεί για τις επόμενες τρεις μερες, 16,17 και 18. Ελάτε για μπίρες, Τετάρτη ξαναφεύγω. Αυριο αν σηκωθεί το ρημάδι ερχομαι κατευθείαν απο αεροδρόμιο κατα τις 7.

Sandrina

Sto net kikloforei edw.

Γερμανική Κουλτούρα #2

140 χλμ. οδήγησα Θανάση μου και έφτασα στην καρδιά του Μελανού Δρυμού - a.k.a. Schwarzwald - στη Wurst-ο-χώρα. Είπα να ξαποστάσω σε ένα πανδοχείο στο πρώτο ξέφωτο που βρήκα. Παρήγγειλα μισό λίτρο ντόπια μπύρα και μια μπριτζόλα χοιρινή - 2 δάχτυλα είχε πάχος. Και ενώ σαβούριαζα ακούω σοκαρισμένος απ' τα ηχεία το σουξέ:



Vicky foreva γαμώτο! Πάρε και ένα nugget με big band από την εποχή της αθωότητας:



Και ενα σχεδόν tropicalia κομματάκι με avant-garde video clip:

Γερμανική Κουλτούρα

Πάσχα, wurst και μπύρα. Και καθώς έλιωνα στο zapping ανάμεσα σε ProSieben και RTL έπεσα στη διαφήμιση για το νέο πόνημα του FALCO - die Musik Legende.

Θυμήσου Θανάση. Σουξέ international #1:



Εδώ ο wurst-αράς ορίζει τον ήχο της Musik με φοβερό video clip:



Και τελικά καταλήγει στα βυζιά της αλήθεια-που-χάθηκε-αυτό-το-κορίτσι Brigitte Nielsen:



Θανασάκι αν νόμιζες ότι μετά την συνταξιοδότηση των Scorpions η Γερμανία ξόφλησε καλλιτεχνικά είσαι βαθιά νυχτωμένος. Kunstwerk λέμε.

R.I.P. Μάνο aka Banana Moon

Μάνος Ξυδούς (vocals) Γιώργος Γκικοδήμος (vocals), Γιάννης Ευσταθίου (vocals, guitar) [δηλαδή οι O.P.A), Γιάννης Πιπινέλης (guitar), Νίκος Πιπινέλης (bass), Τόλης Σκαμαντζούρας (drums), Σωτήρης Τσούκαλης (accordion, piano).

coke+mentos

ΚΙΣΣ

οχι οι μαδιαμ. οι αλλοι. ρωτησα και τογιατο, αλλα μαζευω γνωμες>

παιζουν στο ααλμποργκ οι ΚΙΣΣ 16 ιουνιου. να παω? εβαλα τωρα στο γιουτουμπ κατι φετινα βιντεο τους και οι τυποι πια δεν εχουν φωνη. δε τουσ βγαινει καθολου. τι λες?

67 ευρα και 17 σεντσ η εισοδος. ειναι πολλα τα λεφτα μανα μου

to vasilio tis sapilas

quiz: poio melos tou blog etheathei sto parapanw live?

R.I.P. Αλέκο .....

σχετικά....

Ωχρά 3

Βαριέμαι να γράφω κάτι πρωτότυπο, εξάλλου δεν ήμουν ποτέ κολλημένος με τη φάση τους, αλλά επειδή όπως είπε ο Βασίλης πρέπει να στηρίζουμε τέτοιες πρωτοβουλίες, σας παραθέτω το κείμενό τους για την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου τους, που μπορείτε να κατεβάσετε ελεύθερα από το σάιτ τους.

8 περίπου χρόνια μετά τον προηγούμενο δίσκο μας επανερχόμαστε με καινούργιο υλικό, επισφραγίζοντας έναν ακόμη κύκλο σε ό,τι μας αναλογεί από την μεγάλη απόπειρα «για την γενικευμένη ανατροπή του αστικού πολιτισμού». Με αφορμή και την διανομή αυτού του υλικού, δηλώνουμε για μια ακόμη φορά, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από την αξιακή μας επιλογή, επιλογή καρδιάς, μυαλού και συναισθημάτων, επιλογή συνείδησης: Δεν πουλάμε!
Το υλικό αυτό διανέμεται ελεύθερα και είναι ανοιχτά προσβάσιμο σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται γι’ αυτό με μόνους και απαράβατους όρους
να μην πουληθεί από κανέναν και καμία,
να μην παίξει σε μαγαζιά κάθε είδους,
να μην αναπαραχθεί από κανέναν εμπορευματικό, κοινωνικό ή πολιτικό διαμεσολαβητή,
να μην χρησιμοποιηθεί ως δεκανίκι ευαισθησίας από κανέναν θεσμικό φορέα.
Από τις αρχές της περασμένης δεκαετίας η υπόθεση της εναντίωσης στις εμπορευματικές σχέσεις και της ακύρωσης του αντιτίμου σε ό,τι παράγουμε έξω από την καπιταλιστική παραγωγική διαδικασία ως προϋπόθεσης για την άρση της διαμεσολάβησης του χρήματος μεταξύ των ανθρώπων, έχει αλλάξει μορφές αλλά όχι περιεχόμενο. Σήμερα, πολλά προϊόντα μοιράζονται δωρεάν, συμπεριλαμβανομένων και μουσικών έργων στο διαδίκτυο, μεταφέροντας την εξαγωγή κέρδους από το αντίτιμο προς τις διαφημίσεις που ενσωματώνουν. Πρόκειται για μια ακόμη μορφή που παίρνουν οι εμπορευματικές σχέσεις στην προσπάθειά τους να διευρύνουν και να βαθύνουν το περιεχόμενό τους όλο και περισσότερο στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Τίποτε δεν έχει αλλάξει στην καπιταλιστική παραγωγή αφού πρόκειται απλά για εκσυγχρονισμό της διαδικασίας συσσώρευσης κεφαλαίου αντιστοιχιζόμενη με την εξέλιξη του όλο και περισσότερο τεχνολογιοκεντρικού πολιτισμού. Όσες μορφές παραγωγής μπορούν να ακολουθήσουν την εξέλιξη επιβιώνουν ενώ οι υπόλοιπες καταστρέφονται. Το σύνολο της υλικότητας του καπιταλισμού, ωστόσο, παραμένει ανέπαφο. Τίποτα δεν υποστέλλει την εχθρικότητά μας ενάντια στις εμπορευματικές σχέσεις ως κομβικό σημείο της καθημερινότητας όπου συναντιέται η πολιτική με την οικονομική μορφή του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού καθεστώτος.
Μέχρι και σήμερα, μπορεί ο δρόμος να ήταν δύσκολος, η ζωή ανελέητη, τα υπαρξιακά ερωτήματα -από και προς πάσα κατεύθυνση- αμείλικτα, οι πρακτικές και επιβιοτικές δυσχέρειες μερικές φορές αξεπέραστες, αλλά μέλημά μας ήταν πάντα να μετατρέπουμε την άμεση εμπειρία μας στα κάθε είδους αναχώματα μέσα από τη δημιουργική γονιμότητα σε ξανακερδισμένο βίωμα. Ο τρόπος μας να είμαστε μαζί, να δοκιμάζουμε τους ήχους μας πάνω στο στίχο, να κουβεντιάζουμε τα αδιέξοδα, να προσπαθούμε να λύνουμε τις αντιφάσεις μας μέσα από έναν κοινό προσανατολισμό, να αγωνιούμε μέσα σε μια μεγάλη κοινότητα που στον αγώνα της για την κοινωνική και προσωπική απελευθέρωση προσπαθεί να πράξει αυτά που πρεσβεύει, δεν επιχείρησε, δεν ακολούθησε και δεν προτείνει καμία απολύτως συνταγή προς ναυτιλλομένους.
Το υλικό μας δεν είναι στρατευμένο σε καμία ιδεολογία γιατί δεν αποτελεί εντεταλμένο έργο κανενός κλειστού θεωρητικού συστήματος. Κάποτε στο παρελθόν είχαμε γράψει ότι κάνουμε δημοτικό τραγούδι. Έτσι θέλουμε να είναι. Νιώθουμε μέλη μιας μεγάλης κοινότητας που μηχανεύεται την ανατροπή αυτού του κόσμου ξεδιπλώνοντας εμπνευσμένα σχέδια για τον εξανθρωπισμό ενάντια στην καπιταλιστική εξουσιαστική βαρβαρότητα. Γράφουμε τα τραγούδια μας και η κοινότητα αν θέλει τα αγκαλιάζει, τα αναπαράγει, τα οικειοποιείται χωρίς να διεκδικούμε κανενός είδους αντίτιμο, επωνυμία, πνευματική ιδιοκτησία, φήμη ή υστεροφημία. Με τα χρόνια μπορεί να ξεχαστούμε, ως μέλη, ως ονόματα, ως γνώριμες φιγούρες μέσα σε αυτή την κοινότητα αλλά τα τραγούδια μας να ταξιδέψουν μέσα της στο μέλλον μοναχά τους όπως τα δημοτικά τραγούδια… Χωρίς κάποιον δημιουργό πια αλλά ως βάσεις για αυθόρμητη συλλογική έκφραση και δημιουργία. Μακάρι!
Συνεχίζουμε…
Μάρτης 2010
Ωχρά Σπειροχαίτη
Μπορείτε να κατεβάσετε τον τρίτο δίσκο της Ωχράς Σπειροχαίτης από εδώ:
http://wxra.squat.gr

Ακης Πανου / Πριν Τωρα Παντα

Parte kosme dokimanter

http://fuckcopyright.blogspot.com/

http://documentary-reality.blogspot.com/

Τρέμε Αραβαντινέ κρύψου Σπυριδάκη

Όταν μου το είπαν δεν το πίστευα, αλλά γουστάρω τρελά. Ο καθηγητής βεβαίως είναι φωνάρα, τον είχα δει και live μέσα στη Σχολή.

ΥΓ Τι έγινε ρε άσωτοι; Μαζική επιστροφή; Ανάσταση, άνοιξη; Ωραίοι.
ΥΓ 2 Το ναπολιτάνικο αυτό τραγουδάκι έχει πολυδιασκευαστεί στα αγγλικά ως "Just Say I love her/him". Κι εδώ από έναν άλλο "soprano" στα ιταλικά.

Χαραγμένα Θρανία και Γκραβίσια Κάγκελα.

Συγκινημένος από το προηγηθέν ποστ του συναγωνιστή Γερμά, εμβολίστηκα με τη σειρά μου από εικόνες του παρελθόντος βίου, στην όχι τόσο σκοτεινή πλευρά της Γκράβας. Βλέπετε, το Δευτερο λύκειο Γαλατσίου (Γκραβας) απείχε από το να χαρακτηριστεί χαρκορ. Και πάλι το πολιτισμικό σοκ της τρίτης γυμνασίου που βίωσε, ο άρτι αφιχθείς από το γυμνασιο Αρρένων της Ελληνικής Παιδείας, νυν γενειοφόρος και σαλτιμπάγκος συμπλογκίτης σας, καθώς διέσχιζε το καγκελωτο διάδρομο προς το Δεύτερο, ήταν τόσο έντονο ώστε να αναμοχλευθούν θύμησες από τις Φυλακές Ανηλίκων και τα blocks της Megacity One.

Ως νεαρό, λεπούρικο και ολίγον τι απροσάρμοστο (αμιγώς) μεταλλόπαιδο, οι πανκ γνώσεις μου ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Αυτό που ο σύντροφος Γερμάς μου θύμισε με το καψουροπάνκικο ποστ του ήταν πως ανάμεσα στα βινύλια Μετάλλικα, Μποντυκαουντ, Μπρίντερς και Νιρβάνα που δανειζόμουν από γείτονα και συμμάθητή ήταν και το εξής διαμάντι, βινύλιο λευκό από την Wipe Out με τον Σιδεράνθρωπο στο track list του:


Eδώ η χαρά των πέτρινων χρόνων. Και εδώ το κομμάτι που αν και καλιφορνίζει ρίχνει ένα εντυπωσιακό κραστάρισμα στη μέση και όλα μα όλα δένουν:



Λοιπόν τώρα που ανοιξίζει περιμένω απανωτά ποστς για Βανδαλούπ, Ωχρα Σπειροχαίτη, Βαλπουργία Νύχτα ή έστω για Ηoneydive, Ziggy Was και Βlackmail. Για να στηρίξουμε τη φάση λέμε.

Α και επειδή ανέφερα crust/punk για να μη το ξεχάσω σε μελλοντικό ποστ, να τσόντα οι καναδοί Iskra που κάθε φορά μου σηκώνουν τις πάμπολλες τρίχες του σβέρκου:

Tσεκάρετε και σαητ που κολλάει με την ελληνική σκηνή λόγω εικόνας και όχι μόνο.
Και οι στίχοι του κάτωθι έπους, με τίτλο My Country 'Tis Of Thy People You're Dyin' εδώ.

Άκρατος ρομαντισμός σας ακούω να λέτε; μα ναι. Κινεί τα πάντα.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ

βαθιά συγκίνηση όταν το βρήκα, १५ χρόνια πίσω...
ερωτικό κατσαπλιάνκ.

Electric Litany samples Ritso

Electric Litany consist of a Greek (Alexandros Miaris - Vocals, guitars, piano), a Texan (Duane Petrovich - Bass) and a Devonshire Farm boy (Richard Simic - Drums). The three piece spent the past two years rehearsing in abandoned buildings and performing intimate shows in venues across Europe. The much anticipated debut album 'How to be a child and win the war' was released early 2010 on Inner Ear Records।

Here you go.

Αποστολος Σουγκλακος - Αστυνομικινα

Extreme Ironing

Αλλοι αθλητες εδω και πολυ περισσοτερη βλακεια εδω .

Στιγμές κατάνυξης

Περασμένα μεσάνυχτα, εκεί που η κατάνυξη για τον αναπάντεχο θάνατο του Τζέι Σι είχε κατακλύσει τις καρδιές μας, γυρίσαμε σπίτι να πνίξουμε τη θλίψη στο αλκοόλ. Μια αλλόκοτη σύναξη ανθρώπων μας περίμενε. Οι μισοί κοιτούσαν (όχι, δεν έβλεπαν) τη Θυσία του Ταρκόφσκι, με το σάπιο σήμα της φορητής κεραίας της τηλεόρασης, και άλλοι παραπέρα έκαναν ψυχανάλυση συνοδεύοντάς την με μοναδικές επιλογές στο γιουτιούμπ. Τι να επιλέξει κανείς, επέλεξα αυτούς που κοίταζαν Ταρκόφσκι. Και πάνω που έλεγα ότι, όχι, δεν θα δω την ταινία υπό αυτές τις συνθήκες, σκάει εκείνο το μονοπλάνο με τη φωτιά και εκστασιάζομαι και αναρωτιέμαι γιατί να μην έχουμε ένα προτζέκτορα να δούμε όλον τον Ταρκόφσκι από την αρχή και όταν τελειώσει να φάμε τον οβελία και να σπάσουμε αυγά, εκείνη την ώρα λοιπόν ακούω από πίσω μου ένα γνωστό ρυθμό, το νέο τραγούδι του Μαζωνάκη όπως μου λέει ο δράστης της επιλογής και όπως περιγράφεται εξάλλου στη βιντεομηχανή. Και παρότι μου έχουν χαλάσει το ωραιότερο πλάνο που έχει γυριστεί ποτέ στην ιστορία του κινηματογράφου, αποφασίζω ότι , όχι, δεν θα σπαστώ, εξάλλου δεν έβλεπα την ταινία. Αλλά πέρα από την ιεροσυλία προς τον μεγάλο διδάσκαλο, δεν μπορούσα να μην εξοργιστώ με την ιεροσυλία προς το μεγαλύτερο ελληνικό συγκρότημα όλων των εποχών, που μας έμαθε το χιπ χοπ, τα συνθεσάιζερ, την τέκνο, τους KLF της Ελλάδας, τους ασυναγώνιστους OPA. Και καθώς σήμερα νηφάλιος ξανασκέφτομαι τη συζήτηση με το γκομενίδιο που γουστάρει Μαζωνάκη, μετανιώνω αληθινά, μετανιώνω γιατί δεν υποστήριξα όσο έπρεπε αυτό το ιστορικό γκρουπ και δεν την έδιωξα από το σπίτι μονομιάς. Σας αφιερώνω, για να ακούτε ξανά και ξανά όσο θα γυρνάτε τη σούβλα, ένα τραγούδι για το Πάσχα, το τραγούδι που ο Ταρκόφσκι δεν θα έβλεπε ούτε στα πιο τρελά του όνειρα να συνοδεύει το μονοπλάνο του.

Τρίπτυχα, εξαπτέρυγα και τριχωτά υπερ-εγώ.

Το πλέηλιστ των ημερών αλλάζει αδιάκοπα. Ο κουρνιασμένος ωσάν άλιεν στις εσωτερικές μου στοιβάδες χριστιανός υποβάλλει και επιβάλλει ακούσματα. Αραδιάζω λοιπόν με την άνεση του ασώτου που επιστρέφει σαν να μην έγινε τίποτα. Κάνα κοψιδάκι παιδιά;

Πρωτίστως, ήθελα αυτές τις μέρες ρετροσπεκτίβα Celtic Frost. Δώστου κατάνυξη και αυτομαστίγωμα και God, why have you forsaken me και έρεβος και καταχνιά.

Φευ, το πνεύμα αδύναμο. Εκεί που θες να νιώσεις το καταχωνιασμένο σε μύχια βαθη, θρησκευτικό τριπάκι σου, να χτυπάνε το κουδούνι οι Zeke.


Να εξηγήσω. Οι Zeke είναι φίλοι. Θα σας τους γνωρίσω αδελφια και Θανάση στο επόμενο παρτι. Διότι ανήκουν σ'εκείνη την εκλεκτή παρέα φίλων (που για όλους τους θα σας τα πρήξω, έχω ιστορίεες) με τους Hellacopters, τους Turbonegro, τους Νew Bomb Turks, τους Rocket From The Crypt, τους Reverend Horton Heat άντε και τους Thulsa Doom και τους Gluecifer που ροκενρολάρουν, φτύνουν χλέπες στους τοίχους, ξερνάνε στη φοντανιέρα, σπάνε ποτήρια στο απέναντι μπαλκόνι, φασώνουν τη θεία σου νομίζοντας πως είναι η αδερφή σου και γενικά κάνουν το πάρτι, Είναι το παρτι. Κατα βάση, δεν κάνουν κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο, θυμίζουν όλα τα καλά που έχεις ακούσει από Dead Boys και Νew York Dolls μέχρι Poison Idea και από Stooges, Saints και Adolescents μέχρι Motorhead. Kυρίως Motorhead, ειδικά οι Zeke. Γιατί αδερφια έτσι πάει. Καποια στιγμή το γκρεμίζεις το ρημάδι και αυτό επιτυγχάνεται επί παραδείγματι με δισκογραφία Zeke. Ελάχιστες αυξομείωσεις από δίσκο σε δίσκο, ταχύτητα, nineties hardcore που μπολιάζεται με heavy στονεροριφφολογία και δέκα μπίρες γι'αρχή. ΓΙΑΤΙ να χρειάζεσαι οτιδήποτε άλλο;
Και πάμε πρώτον και δεύτερον από τους φίλους μας τους πάνκηδες. Αν δεν μ'εμπιστεύεστε και δεν θέλετε να κατεβάσετε δισκογραφία από παλικάρια που είναι έτσι


και που θα σας βοηθήσουν σε όλα από το να πλύνετε τ'αμάξι, στο να κάνετε πρωινή γυμναστική και από το να πιείτε στο να πιείτε πιο πολύ, να σμπαραλιάσετε, ε τί να πω.

Από την πρώιμη περίοδο προτείνω το Super Sound Racing γιατί απλά δεν σταματάει.


Από την ύστερη, το τελευταίο στην Relapse (που μαζί με την Hydrahead παίζει να είναι κι από τις πιο ξεπεσμένες εταιρίες των τελευταίων πέντε ετών) με τίτλο 'Τil The Livin' End που εκτός από τίγκα Motorhead εμένα μου θυμίζει και Nightstalker.


Kαι με τούτο τον επίκαιρο τίτλο, πολυεπίπεδη μεταφορά, σας αφήνω χωρίς Celtic Frost και Black Heart Procession και Eels και Alcest και Worm Ouroboros και άλλα σπαραξικάρδια που θα έρθουν μιά άλλη μέρα, μιά άλλη μέρα.


ΑΑΑΡΓΚΚ!

DJANGOFEST / Prince Oliver Band

ενδιαφερον ειναι, για πιο πολλα εδω

τσεκαρετε το Somebody to love

και μπονους απο gharal οι Prince Oliver Band

nneka - suffri (danillah overdub dnb refix) / courtesy of rastagiaire

Van Canto - a capella metal / courtesy of Togiatos

Λέγονται Van Canto και δηλώνουν ότι παίζουν a capella metal!όλα με φωνές εκτός
από τα drums. έχουν και δικά τους κομμάτια.για πολύ κάψιμο...

Aμα θες κι άλλο κάψιμο βάλε Dokaka στο youtube. Γιαπώνι που κάνει το ίδιο με
όλα τα όργανα (και φωνητικό beatbox για drums). Έχει συμμετάσχει σε δίσκο της
Bjork μαζί με Patton. Όλοι οι καμμένοι μαζί...

υ.γ.: πέτα τίποτα καλό από αυτά στο blog, καθότι εγώ δεν έχω ασχοληθεί ακόμα να
μάθω πώς κάνεις post.O Σάκκο μπορεί να εκτιμήσει.

Mpoulas - Arapis